LEEUWARDEN – “Ik ben helemaal verliefd, ik neem hem mee naar huis”, was bij een jongedame op te vangen tijdens de pauze geluiden van het optreden in Neushoorn Café in Leeuwarden van import Ljouwerter Timo de Jong. “Zijn donkere stem, zo vol en rond”, zwelgde een heer even verderop. Het was duidelijk dat een technisch vernieuwde Timo de Jong met veel vers werk op zijn setlist de juiste toon trof bij dit stijf, goed voor zijn ego aldus de Meppelaar om utens, uitverkochte show. Timo de Jong heeft in de afgelopen corona periode al een flink aantal prachtige liedjes geschreven, zijn oude microfoon voorzien van nieuwe snufjes, waardoor het goede is behouden, maar de kwaliteit is verhoogd en ook zijn gitaar heeft een technische upgrade gehad, waardoor deze nog warmer klinkt. Het optreden van De Jong maakt deel uit van het Zomercafé in Neushoorn, waar vanuit het onder kersvers nieuw management opererende café vol enthousiasme en goede ideeën aan lokaal talent en, zoals De Jong, meer gevestigde namen, drie zomerse avonden per week een podium wordt geboden. Als een hoofdmeester stond de artiest, deze keer solo, bij het open gaan van de zaal de bezoekers op te wachten en rustig al wat in de stemming te kneden door gesprekjes aan te gaan, leuke anecdotes te vertellen of, een grapje te maken. Op het moment dat de maximum capaciteit was bereikt sloten de deuren en kon de zanger zijn publiek vergasten op de mooie opening ‘It wasn’t Right that he left you in the Middle’, een vlot begin gezongen met die al gememoreerde warmte en een toenemende maturiteit. Wat duidelijker naar voren kwam, waarschijnlijk ook door er wat meer jaren op de teller staan, is dat De Jong scherper stelling durft te nemen in zijn liedjes. Direct een hoogtepunt had hij te pakken met ‘Kenneth Copeland’. Een lied over de Amerikaanse predikant en Covid profiteur die claimde de ziekte met de adem gods te kunnen verdelgen, mits uiteraard de schapen die deze herder volgen, zijn bankrekening zouden spekken. De engel die de boodschap dat Copeland dit kluifje wel even zou handelen, verdwaalde helaas. Een lekker vlotte krachtige song en na ‘Dear Olivia’ kwam hij op dit onderwerp terug in ‘Codyceps’. Codyceps is een mieren ziekte, waarbij een schimmel de hersens aantast, waarna de getroffen mier wordt verstoten en alleen mag sterven. De vergelijking met de “dor hout” discussie afgelopen jaar in Nederland is dan zo gemaakt. In deze mooie rustige vertelling, waarin de ene getroffen mier afscheid neem van zijn partner, toonde hj de emoties die ook bij dit “dor hout” en familieleden leven. Via ‘Kick’ en’Love Like A Flower/ Unparralleled’, dat mooi is, maar nog iets meer een plotwending mag hebben ging het via ‘Safe with me”, vlot en mooi en het prachtige, schandalig genoeg aanvankelijk niet op de setlist staande ‘You’re Heart is Safe With Me’, een heerlijke warme feelgood song naar de pauze. De Jong betrekt zijn publiek bij zijn optredens. Hij spreekt mensen direct aan, er is mogelijkheid, in zover de regels dat toestaan, mee te participeren en vertelt honderduit. Nadeel daarbij was wel dat het ene tafeltje soms in gesprek ging met het andere en een enkeling in het publiek zich gestimuleerd voelde om dan ook overal op in te gaan, waardoor nu en dan even de vaart er uit dreigde te gaan. Daar pakte De Jong dan goed door om dat te voorkomen. Na de pauze bleef deze Americana soms wat rockender, soms wat meer folky singer songwriter zich uitstekend presenteren en zijn show goed opbouwen. Hij begon na de pauze fantastisch met ‘It doesn’t have to be so Hard’. Prachtig was ook, met wederom een boodschap ‘Big Grey Boxes’ over de industriële gebouwen die die als dozen misschien effectief zijn, maar het uitzicht niet verfraaien in het landschap. Melancholisch was ‘Life Boats’ voor het einde van dit optreden kwam met het humorvolle ‘We’re All Gonna Die’ en de zaal al jodelende leegstroomde. Timo de Jong is meer geworden dan die mooie jonge met gitaar. Het is iemand met kloten op het podium die zich helder durft uit te spreken in prachtige liedjes.
Timo de Jong doet harten smelten
