ZUIDHORN – Elk festival heeft zijn rustpunten nodig. Optredens waar even niet met de duivel op de hielen wordt gespeeld alsof het leven er van af hangt, maar waar je even kan onthaasten uit de drukte en waar je kunt luisteren naar bedaarde, maar prachtige muziek. Op podium Number One, anders dan de naam doet vermoeden de best weggestopte bühne van Jazz te Gast op de uiterste zijkant van het festival was het desondanks druk voor het optreden van Tiltan. Op het gras in het zonnetje genoot een groot publiek, vaak met de ogen dicht, van de mix van folklore met Klezmer, Folk en Arabische ritmes met jazz. In kalme composities met fraaie instrumenten als de klarinet van Daniel Mester en op het harmonium en melodion Mike Roelofs aangevuld door fijn vioolspel van Bela Horvat en de gitaar van David Golek. De laatste is ook componist en spreker van dienst die elk lied keurig van uitleg voorziet, hoewel dat nog wat inhoudelijk mag. Het begint zeer aansprekend met ‘Wind Signs’. Erg mooi kleurt aanvankelijk de klarinet dit bedaarde stuk, waarna de melodica het overneemt en tenslotte de viool van Horvat tragiek in het stuk injecteert en de gitaar van Golek de basis legt voor dit alles. Nog meer met een prima ontwikkeling van een rustig begin naar een steeds robuustere sound is ‘The Heart of Red Flower’ met een mooie dosis klezmer er in. Een heerlijk nummer welhaast een wals. Muzikaal zit het erg goed ineen. Ieder instrument heeft zijn eigen rol en stem. Wat hinderlijk is een steeds uit het publiek opduikende man die ogenschijnlijk bij de formatie hoort en te pas en te onpas, zonder dat het veel voor het publiek hoorbaar effect heeft, naar de geluidsknoppen loopt en daar aan schuift. Perfectie is goed, maar dit is wat overdreven. Een erg visueel afleidende factor, want ook onder het spelen duikt hij regelmatig op. Aangezien het composities zijn die vaak veel ontwikkelingen kennen en prachtig door de emoties meanderen is er maar ruimte voor vier nummers in de door het festival toegewezen tijd. De laatste twee liggen in elkaars verlengde qua onderwerp. Het rustige kalm voortstromende ‘Circular Days’ gaat over het Deja Vu gevoel en ‘Nostalgia to an Unknown World’ gaat over terugverlangen naar ervaringen die je nooit zelf hebt meegemaakt. Vooral dat laatste nummer was erg mooi met de donkere klarinet tonen van Daniel Mester die contrasteerden tegen de hoge tonen van de melodica van Mike Roelofs, waarbij in de loop van het stuk de rol van de klarinet werd overgenomen door Horvat en Golek met klaaglijke tonen zijn stem als instrument gebruikte. Tiltan was prachtig, rustgevend en om op weg te dromen. Een heerlijk half uurtje op Number One.
Tiltan is bedaard rustpunt bij Jazz te Gast
