GRONINGEN – Letterlijk en figuurlijk laten de uit Kaapstad in Zuid-Afrika afkomstige, maar vanuit Groot Brittannië opererende, The Soap Girls niet onverhuld. Hun lichaam, maar ook hun strijd voor de vrijheid van meningsuiting, er werden slechts beperkt doekjes om gewonden. The Soap Girls zijn een punkrock band die zo’n acht maanden per jaar de wereld rondreizen met dit jaar de ‘Stinks Like Punk Tour’. Eerder deze maand was het gezelschap al in Leeuwarden, maar na een behoorlijke rondreis werd nu Lola in Groningen aangedaan. The Soap Girls bestaan uit het enige manlijke lid en slachtoffer van veel humor en kwinkslagen van beide dames drummer Sam Ogden, bassiste en slangenmens Camille Debray en de onschuldig de wereld in kijkende Noemie Debray. In Lola opent het orkestje met een voor The Soap Girls begrippen rustig nummer en de titelsong van het laatste album ´Societys Rejects´. Een fijne opwarmer voor meer stormachtig gebrachte titels als ´Johnny Rotten´, overigens niet een nummer over de punklegende, maar over een Zuid-Afrikaanse moordenaar, maar die was zo vervelend dat hij een naam had die niet in de songtekst paste ‘Step Outside’ en ‘Chains’. Met veel energie bracht The Soap Girls hun politiek geladen boodschap en dat is vrijheid. Vrijheid om te dragen als kleding wat je wil, te luisteren naar wie je wil en te zeggen wat je wil. Vooral Camille Debray verloor zich af en toe in urgente, maar soms net iets te lange, toespraken. Naast politieke onderwerpen en de dark side van het leven ook ‘gewone’ liedjes over de boze buurvrouw in ‘My Development’. The Soap Girls geven enorm veel energie op het podium. Op de achter grond is Sam Ogden de motor van de band die uitstekende het tempo, onveranderlijk in variaties hard, harder of hardst, van de ‘revolt rock’ van het trio aan geeft. Beide dames nemen het zingen voor hun rekening, waarbij Noemie Debray een fraaie heldere stem heeft, terwijl Camille Debray juist wat heesheid en aardse klanken inbrengt. Muzikaal prima, rauw, gruizig en fiks rockend, maar ook de show is prima. Wie bang is voor enige publieke naaktheid is aan het verkeerde adres, want af en toe piept er wat te voorschijn. Hoort bij de show en de boodschap. Veel liedjes krijgen een keurige inhoudelijke opzwepend gebrachte aankondiging. Mooi is ‘Snakes & Ladders’ ook weer een misdaad song over een overval. In ‘Party in Hell’ klinkt ineens een Bootsy Collinsachtige baspartij van het podium. Camille Debray opent dit erg mooie nummer, waarin funk aan punk wordt gekoppeld. Met meer dan 100 show elk jaar is er voldoende ervaring bij The Soap Girls om het publiek bij de show betrokken te houden. Voor ‘Bad Bitch’ wordt de zang overgegeven aan twee dames uit het publiek als afsluiting. Uiteraard volgt een toegift met ‘Champagne Cocaine’. Dan gaat de storm eindelijk liggen. Wat achterblijft is een bier viltje. Eén van de dames heeft daarop geschreven: Your Hair Tip. Next Time We Come! Bling it! Om te onthouden dus.
The Soap Girls verhullen niets
