STEENDAM – Lynne Hanson en Lynn Miles, het gelegenheidsduo’s The Lynnes, is op tournee in Europa. Het is met de drukke eigen loopbanen in de muziek van beide dames solo moeilijk te voorspelen of en wanneer het duo weer op een Europees podium te zien zal zijn. Gelukkig maakten The Lynnes een onuitwisbare indruk op het podium van Peter en Leni in Steendam op een avond vol prachtige melancholische liedjes die diep in de ziel sneden. Een avond om te lachen, om te huilen en vooral om te genieten. In die zin was het openingsnummer ‘Recipe for Disaster’ een valse profetie. Het werd absoluut geen ramp. Ook de perfectie werd niet bereikt, nu en dan was er een liedje wat een beetje rommelig was, maar aangezien perfectie saai is, bracht dat juist meer licht en schaduw in het optreden. Na de sterke opening met prachtige harmonieën van beide dames, kwam er direct het eerste hoogtepunt met het mooie ‘Don’t Look Down’ waarop Lynne Hanson het voortouw nam in de leadzang. In pracht en op de setlist zat ‘Dark Waltz’ met Miles in de lead dat nummer na op de hielen. Het zijn nummers van het album ‘Heartbreak Song for The Radio’ en met dit titelnummer sloten The Lynnes het eerste deel met gezamenlijke nummers af. Gezamenlijk bracht het stel ook een aantal eigen nummers, waarbij de één de ander ondersteunde. Miles begon dit deel met ‘More’ en Hanson volgde met ‘Broken With You’. Dat beide dames uitstekende songwriters zijn en vakkundige podiumartiesten is een understatement. Er was een goede keuze gemaakt uit het werk afzonderlijk, want het vloeide fraai over in het werk van The Lynnes. Toch altijd een punt waar een gevaarlijke klif moet worden gerond, maar de keuswas prima en in het verlengde van The Lynnes. De afsluiting voor de pauze kwam met het sterke en krachtige duet ‘Heavy Lifting’, lekker frontaal gebracht, want naast gevoeligheid is een beetje rock and roll het duo niet vreemd. Beide zijn uitstekende gitaristen en hebben stemmen die mooi zijn en bij elkaar passen. De introducties van de nummers waren erg fijn. Met humor, maar ook met diepgang, werden de nummers ingekaderd. De emoties werden niet ingehouden maar kregen de kans te vloeien van het podium naar het publiek. Vooral op het gezicht van Lynne Hanson is te zien wanneer een lied haar hart raakt en dat deelt de zangeres met het publiek. Vooral in het door haar solo gespeelde ‘Just For Now’ opgedragen aan haar overleden vader, was dit erg duidelijk. Na de pauze speelden beide dames eerst solo een nummer, voor ze met ‘Cold Front’ weer op het podium werden verenigd en meer dan overtuigden met dit robuuste nummer. Daarmee werd de toon nogmaals gezet. Erg mooie droeve nummers als ‘Black Flowers’ en ‘Blue Tattoo’, vaak gevoelig gebracht en af en toe wat robuuster. Mooi was ook nog ‘Blame it on the Devil’ om in de wat kortere tweede set te eindigen met het wat rommelige ‘Cost so Much’. Opluchting dat de eindstreep was bereikt, maar daar was het publiek het niet mee eens en applaudisseerde het duo terug het toneel op. Althans, Lynn Miles en Lynne Hanson ontkoppelden hun gitaren en speelde lopende door het publiek een prachtige ‘Gotta Have Rain’. Ja je hebt regen nodig om schoonheid te laten groeien. Beide dames hebben voldoende regen gehad voor een fenomenaal mooie avond.
The Lynnes maken een blijvende indruk
