STEENDAM – Een onverwacht genoegen was het onaangekondigde optreden van Jack Cookson bij Peter & Leni in Steendam. Hoewel genoegen… boven the gitaar van de Brit stond op zijn T-Shirt de tekst The Horrible. The Horrible Jack Cookson? Als dat zo is, dan slaat het in ieder geval niet op de muzikale kwaliteiten van de man uit Bristol. Cookson, multi-instrumentalist die we ook graag op de helaas thuis gelaten bas hadden gehoord, wist te verrassen. Als gitarist bleek Cookson een ware kunstenaar ondersteund met fijn mondharmonica spel. Een artiest die in meerdere genre’s zijn weg weet, maar zich nu beperkte tot zijn versie van de folk. Door hem zelf aangeduid als ‘Bastaard Folk’ een mix van Americana met Britse Folk. Dat bleek direct in het vlotte openingsnummer ‘What You Sow, You Reap’ een sterk nummer met een duidelijke Americana inslag en zeer geschikt voor de zang van Cookson die veel diepte heeft. In het rustige ‘Patchouli’ kwam Cookson iets minder voor de dag. Waar zijn stem van nature goed gaat in het vlotte werk, was het even zoeken in dit tragere nummer. Wel een mooi geschreven nummer overigens. Cookson bleek een goede degelijke songwriter die deze dag en op zijn recent herverschenen album ‘Revolt & Resolve’ bewijst hierbij ruim het bewijs levert. Opmerkelijk dat deze over de Noordzee toch zeer vaak optreden en met grote namen werkende muzikant nog niet eerder in Nederland had opgetreden. In ‘Nebraska’, waarvoor hij zich had laten inspireren door het gelijknamige album van Bruce Springsteen bleek hij ook qua zang in het rustigere werk te kunnen overtuigen. Als prater bleek hij charmant onhandig. Het nam het publiek juist voor hem in en hij slaagde er ook in zijn informatie over te brengen. Met ‘Big Rock, Candy Mountain’ speelde Cookson een cover uit de soundtrack van de film ‘O Brother Where Art Thou’, een film die muzikaal toch veel muzikanten heeft beïnvloed. Hoogtepunt van zijn optreden was ‘Ocean Song’ een prachtig nummer waarin de kracht van de compositie samen viel met de emoties en kwaliteit van de uitvoering. Een nummer dat mede is geschreven als ode aan zijn vader en de stad Plymouth. De zang was optimaal en het gevoel spatte er van af. Met het vlotte ‘Old Chapels O’ Stone’ sloot Cookson deze plesante surprise af. Ook zo’n nummer waarin zijn gitaarspel en zang up tempo volledig tot zijn recht komen. Laat Engeland nog maar meer van dit soort leuke artiesten sturen.
The Horrible Jack Cookson blijkt plesante surprise
