Het Groningse The Good Case heeft een mooie doorleefde CD uit met ´Bridge´. Het gezelschap stamt uit Groningen en omgeving was oorspronkelijk een duo, maar daar bleef alleen Cees Reezigt van over. Na een poos alleen te hebben opgetreden heeft hij nu met Dick Bouterse op bas en Mike Huijskens op gitaar een volwaardige band om zich heen. Deze ontwikkeling wordt nu bevestigd in de bewogen plaat ‘Bridge’. Het is fijne Americana en folk waarin een mooie melancholie doorklinkt en prima songwriting de basis is. De liedjes worden geschreven door Reezigt. Hoewel The Good Case in het verleden de live sets regelmatig opfleurde met enkele inktzwarte covers is op deze plaat, terecht, gekozen voor een elftal eigen nummers. The Good Case kijkt om te beginnen uit naar ‘July’. Een rustig nummer, waarin onmiddellijk opvalt dat Reezigt geen nachtegaal is, maar met zijn hese en krakerige stem, zijn liedjes prima weet af te leveren, hoewel hij nu en dan ook echt wel in dit nummer zijn grenzen test. Acceptabel, want als je niet weet waar ze liggen, kun je er ook niet mee werken. In ‘Mercy’ een mooie schets van het wereldbeeld van Reezigt, die constateert dat door de mensen aan de goede kant van de medaille toch meer gelachen wordt dan de pechhebbers en dat niet iedereen een eerlijk deel van het geluk op de wereld krijgt, maar hij wenst deze gelukshebbers toch het goede toe. Een nummer dat zeker beter bij zijn stem past met prima gitaarwerk van Huijskens die ook in het stevigere en net wat vlottere ‘Holes in our Soul’ de toon zet. Erg mooi is ‘Leonard’, een eerbetoon aan de melancholie van de Canadese bard. Dan net voor het midden het hoogtepunt van het album met ‘Tiny Kindness’ waarop een koor meezingt in dit prachtige nummer, dat begint met de herhaling van de zin, waaruit de titel van dit nummer start, voor met de gitaar het verder wordt gebracht. Dat koor mag behouden worden en mee op toer. Het zijn ook prima teksten die dit soort nummers extra boeiend maakt. Fijn is dan weer de gitaar van Huijskens die een belangrijke rol speelt, maar ook de bas van Dick Bouterse die welhaast ongemerkt een stevig fundament legt. Opvalt is het intro van ‘Marilyn’ met sirene, voor zich een vlot country deuntje laat horen. In dit tempo zou het album nog één of twee liedjes mogen bevatten. Verder gedegen mooie nummers op deze The Good Case. ‘Het trage ‘Sister of Mercy’ of het fijne ‘The Bridge She Built’ zijn prima nummers. ‘One Step Futher Home’ mag dan wat meer pit hebben en vormt met ‘July’ de onderkant van de lijn, maar ‘Nocturne’ en het laatste ‘Keepers of our Soul’ zitten duidelijk dan weer aan de bovenkant. Een album, net iets meer dan een uur, dat ook kwantiteit meer dan voldoende te bieden heeft. Gewoon een fijn album, zomaar uit Groningen.
The Good Case – Bridge
