Loading...
Recensies 2016

The Dustbowl Revival weet nog steeds een feestje te bouwen

VEENHUIZEN – Een jaar geleden kon Veenhuizen voor het eerst kennismaken met The Dustbowl Revival voor toen een geweldig optreden bij Coco Maria in Veenhuizen in het kader van Roots on the Road. Een jaar later op dezelfde locatie met de tent zontechnisch op een betere plaats waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen, maar moeiteloos wist de band uit California ook nu de binnenplaats om te toveren tot openlucht feestzaal en te eindigende met een dansende meute vlak voor het podium. The Dustbowl Revival put uit veel verschillende stromingen in de Amerikaanse muziek en maakt daar heerlijke feestelijke eigen nummers van. Dixieland, blues, soul, country en gospel komen terug met nog wat invloeden als rock en zonnige klanken. Het maakt het af en toe wat rommelig, maar een kniesoor die daar op let tijdens een feestje. Dat feestje begon met het toepasselijke ‘Battle of the Bellhop’ precies een nummer om lekker in de stemming te komen. Nog even werd daarna gas terug genomen voor ingetogen nummers als onder andere ‘Fall on My Knee’s’ en ‘Bright Lights’ voor met ‘Good Eggs’ het publiek voor de eerste keer aan het werk gezet als achtergrondkoor. Een vroeg moment, helemaal na de ingetogen nummers, maar het publiek liet zich graag inzetten in dit gospelachtige nummer en met grote regelmaat nadien. Op het programma veel nieuw werk, want deze achtmansformatie is druk aan het werk om een nieuw album voor te bereiden. Voor de pauze waren onder andere ‘Busted’ van die veelbelovende nieuwe liedjes, voor met ‘The Story’ het teken werd gegeven voor de pauze. The Dustbowl Revival is een achtmansformatie rondom zangers en liedjesschrijvers Zach Lupetin en Liz Beebe. De band met een blazerssectie bestaande uit Matt Rubin en Ulf Bjorlin bestaat uit prima muzikanten, hoewel de trombone en trompet zo nu en dan de prachtige viool van Connor Vance en Daniel Mark op mandoline weleens wat overstemden. Letterlijk op de achtergrond deden James Klopfleisch op de staande bas en drummer Joshlyn Heffernan prima werk waarop de fijne zang van Lupetin en Beebe kon excelleren. Na het sterke ‘Big Boned Gal’ na de pauze was ‘End of the World’ eigenlijk het enige nummer deze avond dat niet wist te bekoren met zijn al te zonnige invloeden. Daarna veel prettige dixieland achtige nummers met als hoogtepunten ‘Feelin’Good’, ‘Soldier Boy’ en ‘Never Had to Go’. Als covers werden Johnny Cash gevangenisliedje ‘Folsom Prisom Blues’, een begrijpelijke keus in Veenhuizen en ‘Down by The Riverside’ gespeeld. Dat laatste nummer had best vervangen mogen worden door ‘John the Revelator’, vorig jaar het hoogtepunt, maar nu ontbrekende op de setlist. Na de set volgden liefst twee toegiften. Eerst op het podium ‘Lampshade On’ voor de instrumenten voor het podium werden gezet voor een instrumentaaltje en de meezing cover ‘Midnight Special’. De afspraak voor over een jaar werd al weer gemaakt.