Met een flinke spreekwoordelijke poukenslag opent The Americans het nieuwe album ‘I’ll Be Yours’. Met ‘Nevada’ dat stevig rockt, het heftige ‘The Right Stuff’ en even uptempo ‘Stowaway’ laat band weten dat ze er zijn. De band rondom de prettige stem van zanger Patrick Ferris is gewoon een lekker degelijk rootsrock band. Na deze pittige opening is er ruimte voor het meer vertellende en erg mooie titelnummer dat rustig wordt gebracht. The Americans zijn een soort van heritage band. Met bij voorkeur oude apparatuur wordt hun visie op de ontwikkelingen van de roots en blues muziek van de jaren 60, 70 en eerder gebracht. Hierbij is de band niet echt vernieuwend te noemen, maar wel met een modern kantje. ‘Last Chance’ is een nummer dat weer wat voller is neer gezet zonder dat het tempo veel omhoog gaat, Dat bewaren The Americans voor de rock ‘n’ roll in ‘Hooky’. Patrick Ferris, Jake Faulkner en Zac Sokolow spelen zo met verschillende genre’s. Al met al levert dat een heerlijke, soms zeer urgente, soms erg emotioneel, zoals in ‘Gone At Last’, album op dat zeer degelijk in elkaar zit. Ondanks dat de band al op grote podia stond is dit het debuutalbum van deze formatie uit Los Angeles. Dat dit een lekkere plaat is wordt steeds weer bewezen in elk nummer en het heeft veel te bieden voor de rock of rootsliefhebber, terwijl ook de bluesman hier zeker zijn momenten uit kan halen. Erg mooi is de band vooral in de rustige vertellende nummers zoals ook ‘Harbor Lane’. Een prima album van de band die in Nederland in November wordt verwacht en dan onder andere op Take Root staat in De Oosterpoort in Groningen. Met ‘Long Way Home’ nog even terug naar de Rock ’n Roll. Erg mooi is ‘Bronze Star’ om prima dit eerste hoofdstuk van The Americans te sluiten met ‘Daphne’.
The Americans – I’ll Be Yours
