STEENDAM – Regelmatig was Teresa Storch al in Europa. In Tjechië vooral waar haar grootouders werden geboren. Meerdere keren deed de zangeres Praag aan, de prachtige stad aan de Moldau. In haar studietijd was ze ook al eens in Amsterdam en ook andere landen in ons oude continent deed de Amerikaanse zangeres al aan. Nog nooit als artiest kwam ze over de Atlantische Oceaan. Optreden deed ze nog nooit in Europa. Daar komt nu verandering in. Met een toernee door Groot Brittanië, Ierland, IJsland en Nederland laat Storch zich nu ook hier gelden als artiest. Een eerste voorafje is er in het radio programma van Thomas Kaldijk in Veendam, maar op 22 mei staat Teresa Storch op het podium van Peter & Leni in Steendam.
“Ik hoor dat er heel veel mensen zijn die van Americana muziek houden en het intensief volgen”, kijkt Teresa Storch vooruit als we haar spreken thuis in Longmont Colorado. “Daar maak ik me geen zorgen om, Ik ben er helemaal klaar voor om al die leuke en verbazingwekkende mensen te ontmoeten die vast en zeker op mijn pad komen en ik nu nog niet ken. Ik sta open voor de ervaringen die gaan komen. Ik hou van mijn leven,” jubelt Teresa Storch bij de voorpret.
Dat Teresa Storch uiteindelijk artiest is geworden, dat lag helemaal niet voor de hand. Uiteindelijk bleek het toch haar roeping. “Als kind hield ik al van optreden”, lacht Teresa Storch. “Dat kon van alles zijn. Ik zong, ik danste, ik speelde in het plaatselijke kindertheater. Ik studeerde een beetje piano, had wat gitaarles, maar dansen was mijn grote passie. Ik ben ballet gaan doen en trad op met het Ballet Omaha en het Boulder Ballet. Dat ik ook liedjes wilde schrijven openbaarde zich pas tijdens mijn studie tijd. Zoals sommige kindjes gedichtjes schrijven in hun schrift, zo betrapte ik mezelf er op dat ik songteksten schreef in mijn aantekeningen tijdens college. Rond die tijd was ik al absoluut verslaafd aan het bezoeken van optredens. Veel grote acts heb ik gezien, zoals Indigo Girls, Pearl Jam en de Dave Matthews Band. Mijn Americana gevoel is langzaam en op natuurlijke wijze gegroeid. Ik haal mijn invloeden uit veel verschillende genre’s als soul, jazz, blues en folk, maar het schrijven van mijn liedjes is altijd gebaseerd op het vertellen van verhalen en dat is intrinsiek Americana. Mijn doel is om mijn liedjes zo te schrijven dat ik met mensen een verbinding kan smeden op een diep emotioneel niveau. Americana is het genre dat de tekst en het verhaal voorop stelt, die zijn er om beluisterd te worden.”
Na het ballet was het haar studie Toegepaste Fysica op de Colorado School of Mines die haar levenspad leek te bepalen. Het liep anders. “Ik hou er nog steeds van om te lezen en te leren over Fysica. Ik had echter al snel in de smiezen dat fysica en onderzoek daarnaar me te weinig bevrediging gaven. Mijn tijd in het laboratorium werd meestal onbewust gevuld met het schrijven van liedteksten en het zingen voor mezelf. Mijn hele leven stond toch in het teken van optreden. Dat was wat ik wilde. Op het moment dat ik stopte als balletdanseres, werd muziek mijn optreeduitlaatklep. Ik ontdekte dat ik het geweldig vond.” Teresa Storch blijkt keer op keer iemand van de grote emotie. Iets dat duidelijk terug komt in haar liedjes. “In de meeste gevallen schrijf ik een liedje als iets of iemand mij diep raakt. Dat kan iets zijn wat ik zelf meemaak of een verhaal van iemand anders. Soms is het ook gewoon een gedachte of een onderwerp die ik in mijn hoofd probeer te bevatten en begrijpen. Het schrijven van liedjes helpt mij om de wereld om me heen te verwerken. Als ik terug grijp op mijn fysica achtergrond. Ik ben die studie begonnen om te doorgronden hoe de wereld werkt. Ik schrijf liedjes om dat ik wereld wil begrijpen en om mijn plaats in het grotere geheel te bepalen.”
Teresa Storch groeide op in Omaha. “Een geweldige stad. Ik ben er groot geworden. Muzikaal heb ik er nooit iets gedaan. Dat is begonnen toen ik in Boston woonde. Daar woont mijn muzikale familie. Ik was software ontwerper toen en zodra ik een baantje had, lagen de ontslagpapieren als het ware ook alweer klaar. Dat was in het begin van deze eeuw als gevolg van de ‘Dot Com Bust’. Ik begon te spelen en op te treden in de metro stations en op Harvard Square in Cambridge, MA. Dat gaf me een doel in het leven en een reden om ’s morgens mijn bed uit te komen. En ik verdiende een centje bij. Mijn loopbaan is eigenlijk van daaruit gegroeid. Ik had nooit verwacht dat ik van de muziek zou kunnen leven. Ik woon nu in Longmont, Colorado omdat ik graag dichter bij mijn familie wil wonen en vooral mijn kleine neefjes en nichtjes. Familie werd steeds belangrijker voor me in de jaren dat ik constant op toernee was in de Verenigde Staten.
Vaak publiceert Teresa Storch niet een album. Er zit steeds een behoorlijke periode tussen. In 2002 kwam ‘Muscle Memory’ uit en in 2008 ‘Stream of Concrete’. Haar laatste album zag in 2014 het levenslicht. Dat was ‘Come Clean’ “Ik wilde op ‘Come Clean’ me meer focusen op het schrijven van de liedjes. De andere albums zijn een beetje ongepolijster dan dit laatste album. Ik heb geen haast gemaakt, geen druk er op gezet omdat er wat moest verschijnen. Geen agenda. Ik wilde alleen deze liedjes opnemen en ‘put these songs out there”, zoals Amerikanen dat zo mooi kunnen uitdrukken. “Ik hoop dat ze aanslaan bij de mensen en dat die zich er aan kunnen relateren. Ik ben erg blij met de geweldige respons die ik er op heb gehad. Ik ben aan het nadenken over een nieuw album. Er zijn al wat liedjes klaar om te worden opgenomen, maar nog geen plannen om dat te doen”, besluit Teresa Storch. Des te meer reden om ze live te komen beluisteren.