EMMEN – In Roden staat een huis. Een groot wit huis. Ooit werden daar de zieken genezen. Als TBC patient kwam je in dit herstellingsoord terecht, voor een vaak langdurige tocht naar gezondheid. Later ook de ziel, want Vasalis woonde er nadat het herstellingsoord was gesloten en schreef er gedichten. De kinderen die speelden in het naar haar man in de volksmond vernoemde ‘Professor-Bosje’ zagen regelmatig wandelen met haar hondjes met altijd een vriendelijke woord. Vasalis kuiert al lang niet meer langs dat toen modderige boeren pad. Een rondweg doorkruist haar voortuin en in het huis is een B&B gevestigd. De nieuwe tijd, net wat u zegt, citeren we Wim Zonneveld. De kindertjes uit het bos zijn groot en uitgevlogen, maar in het ‘Professor-Bosje’ loopt nu een andere poëet, een dichteres die haar teksten op muziek zet en door het festival The Spy was uitgenodigd naar het Atlas Theater in Emmen om het festival te openen. Tamar met haar klein gebrachte liedjes. Kritiek puntje; daar had best nog een strijker of iets dergelijks bij gemogen om het iets meer body te geven. Toch was het een prachtig optreden met schitterende teksten en heerlijke zang. De singer songwriter uit het Ot en Sien dorp komt dit jaar met een EP en presenteerde daar al de nieuwe single van. Tamar is een talent die nog een heel klein stapje moet zetten en daarvoor onder meer met Hit the North, het ontwikkelingstraject in Drenthe hopelijk daar het gereedschap voor krijgt aangereikt. Met een kort rustig nummer introduceerde ze zichzelf, maar met het sterke ‘Langzaam Aan’ overtuigde ze direct. Een song over het verlopen van de tijd en hoe verwachtingen altijd anders uitpakken. Een liedje dat prachtig was, maar nog net wat meer ontwikkeling, mag hebben. In het eerste hoogtepunt van de middag ‘Zacht Water’, wat iets steviger was, kwam dat wel heel mooi samen. Een prachtige tekst en als songwriter overtuigde ze in dit nummer. Vooral haar mooie stem, met een integere emotie en een lichte heesheid, boeit erg. Elk liedje kreeg een keurige introductie wat maakte dat je op dit digitale festival ook bij de liedjes betrokken raakte en er emotioneel in kon investeren. ‘Valt de Zomer Tegen’ over een TV serie was de tegenvaller van haar optreden en kwam niet uit de verf, maar het fenomenale ‘Ik Zou Dichten’ wiste die indruk helemaal uit. Een fantastische tekst over haar boswandelingen in de voetstappen van Vasalis, waarbij je de ontmoeting in de tijd helemaal voor je ziet en de veertig jaar tussen Vasalis en Tamar verdwijnen. De poëzie van Vasalis wordt overgedragen op Tamar Tanasale. Tamar heeft al een trackrecord. Al sinds 2010 bouwt ze flink aan haar weg, toen nog als Tamar Lewis. In 2012 verscheen een EP en volgden tal van mooie podia. Daar komt binnenkort een EP bij. Heerlijke nummers als het robuustere ‘Aan het Eind’ en het gevoelige ‘Rust Nou Mama’, wat niet over haar moeder gaat. Het afsluitende ‘Ik Weet Niet Wat de Tantes Zingen’ verschijnt deze dagen als single en was een lekkere vlotte en wat stevigere kroonpretendent die er bijna in slaagde om ‘Ik Zou Dichten’ te evenaren. Na dit optreden kan het niet anders dan dat er veel belangstelling is voor die EP van Tamar. Een prima optreden met een mooie opbouw, fijne introducties en in de geest van Vasalis heerlijke indrukwekkende teksten, die ook zonder klanken overeind blijven. Tamar was een prachtige opening van het festival The Spy, dit jaar zonder Butcher, in Emmen.
Tamar neemt de geest van Vasalis mee naar Emmen
