MARUM – Je kunt hem van de A7 net zien als je van Drachten met haastige spoed naar Groningen ijlt, de prachtige Romaanse kerk in Marum. Het optreden in die kerk van Tamar was echter niet voor de voortsnellende bolides, maar voor de mensen die op deze zondagmiddag de fiets pakten en kalm peddelende een keus maakten uit een aantal optredens in kerken in het Westerkwartier. Kerken vormen prachtige locaties voor de ingetogen en persoonlijke liedjes van Tamar, dus de fietstocht richting Marum was een prima keuze. Tamar Tanasale trad een tiental jaar geleden als Tamar Lewis al voor het voetlicht. Ze reikte tot de finale van de Grote Prijs van Nederland in Paradiso en won andere prijzen en bracht daarnaast een fijne EP uit. Het werd daarna een aantal jaren wat stiller rondom Tanasale, maar herboren als Tamar is de singer songwriter uit Tolbert een vaste waarde in de Noordelijke popscene met haar Nederlandstalige liedjes. In Marum had Tamar muzikale ondersteuning van Daniël Tanate op gitaar. Een duo dat al jaren op het podium staat en aan één blik genoeg heeft. De afgelopen periode heeft Tamar zich een prachtig oeuvre rijker gemaakt met tal van aansprekende songs en daarnaast volgde ze verschillende begeleidingstrajecten als hit The North om het ambacht nog beter onder de knie te krijgen. Dit culmineerde vooral in de EP ‘L a n g z a a m a a n’ met daarbij ook een bundel met haar gedichten en tal van mooie optredens zoals in een muisstille De Oosterpoort in Groningen als voorprogramma van Ane Brun, maar ook op Eurosonic en tal van andere podia. In de kerk was het deze middag prachtig intiem met een bescheiden publiek in de kerkbankjes en daar wist Tamar zich mooi aan aan te passen. Ze ging van start met het doezelige ‘Dag Droom’, een heerlijke kalme kennismaking en even weer op adem komen voor de bezoekers die nog een demarrage hadden geplaatst om op tijd te komen. Prachtig is ‘Zacht Water’, een jeugdherinnering aan zwemmen in Engelbert, wat ook rustig begint, maar een goede opbouw kent en steeds vlotter wordt en daarmee ook steeds intenser. Een heerlijke melancholische song. Soms verneem je direct als een liedje de zangeres wat extra raakt. Bij Tamar is dat ‘Nia’ en dat is niet zo verwonderlijk, want het gaat over haar dochter die van mening was op een gegeven moment dat haar naam niet meer de lading dekte en dat ze daarom de nieuwe naam ‘Nia’ aannam. Een slik moment voor elke ouder, maar met dapperheid en heel gracieus accepteert de zangeres dit en prijst zelfs met enige trots de wijsheid van haar kind. In het kader van tijdmanagement was de Tolbertse niet zo uitbundig in haar introducties en bleef ook dit verhaal wat onder belicht, maar het liedje was prachtig en vertelde haar emotie voldoende. ‘Vlucht’ was het volgende hoogtepunt, een verhalende song over een onbereikbare liefde met niet alleen die fijn warme stem van Tamar, met prima gitaar ondersteuning van Daniël Tanate, maar ook zowel een uitbouw van bedaard naar robuust in de muziek, maar ook in de emotie. Daarna was het alweer tijd om de fietssleutel voorzichtig uit de broekzak te frummelen, want met, wederom een sterke opbouw en steeds indringender was haar familiegeschiedenis ‘Ik Weet Niet wat de Tante’s Zingen’ een heel fijn slotakkoord aan een heel mooi, kort, maar heel intiem optreden in de Romaanse Kerk van Marum. Tamar schittert niet alleen op de grote podia, maar ook als het heel dichtbij en klein is.
Tamar is prachtig in oude kerk
