STEENDAM – Een bruisende enthousiaste podium personality, een keur aan prima eigen liedjes en goedgekozen covers en lekker de Honky Tonk Peter en Leni op zijn kop zetten. Dat is in een notedop het concert van Suzette Lawrence & The Neon Angels. De Texaanse die in Nashville woont deed voor twee optredens Nederland aan en naast Amsterdam stond ze in een uitverkocht Steendam. Met ‘Kitty Cat Scratch’ gaf Lawrence aan dat ze op het podium geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. In de eerste set speelde haar enthousiasme haar nog wel eens parten. Zowel in haar spel als haar zang liet ze wat steekjes vallen. Ze heeft een krachtige stem en dan moet je goed je zang in bedwang houden, zodat het niet schreeuwerig wordt. Daar had de Texaanse na ‘Yo soy Tejana’, halverwege de eerste set, beter grip op. Muzikaal werd ze prima begeleidt door de bescheiden Bobby Rivera, die zich uitstekend weerde op de electrische gitaar en een fijne Finse contrabassist. Naast het werk van haar eigen album ‘Tear up the Honky Tonk’ bracht Lawrence ook een flink aantal covers met voor de pauze onder andere een prima uitvoering van Patsy Cline’s ‘After Midnight’, Brenda Lee’s ‘Sweet Nothings’ en een dampende en stampende ‘La Bamba’, na de pauze voegden Elvis, Emmylou Harris en Ray Price zich in dat rijtje, maar kwam Lawrence toch het best tot haar recht in het werk van Wanda Jackson waarvan ze ‘Trying to get You’ en het Elvis nummer ‘Hard Headed Woman’ bracht. Met 27 gespeelde nummers was ook de kwantiteit goed voor elkaar, maar te hopen is dat Lawrence ook meer eigen materiaal op de setlist weet te zetten. Lawrence speelt ongecompliceerde rockabilly, met af en toe uitstapjes naar country en bluegrass. Lekker swingen. Op een enkel liedje wordt de diepte gezocht. Het sterke ‘Mercy’ en het gevoelige scheidingsliedje ”Barely Hanging On’ bijvoorbeeld. Voor de rest heerlijk stampen, waarbij ook de liedjes prima aan elkaar werden gepraat. Verrassend was de keus voor het toegift. Een gevoelig liedje, waar bijvoorbeeld een eerder op het programma ‘Bebopalula’ het publiek feestelijk naar huis had gestuurd. Wellicht ingegeven door het nieuws dat Lynn Anderson was overleden, nieuws dat het podium bereikte vlak voor het einde. De hele avond stak al feesteijk in elkaar, dus zo’n moment van bezinning, daar was ook wel wat voor te zeggen.
Suzette Lawrence loopt over van enthousiasme
