GRONINGEN – De mensen die vroeg scheep gingen op de Bald’r voor de laatste dag 2 Meter Sessies tijdens Eurosonic hadden geluk. Ver voor aanvang nam de Deense afgevaardigde naar Eurosonic Lydmor al achter de piano plaats op het podium. Na de soundcheck bleef ze zitten, gewoon spelen op de piano, een vriendelijk woord naar de binnenkomers en mooie deuntjes uit proberen. In haar officiële omschrijving van genre staat emotionele electro pop. Dat had ze achter gelaten op het Eurosonic podium, nu zat er een kwetsbare vrouw die zich in haar liedjes open stelde voor het publiek en het erg mooi en super intiem maakte. Zou dit de ware Lydmor zijn, weggekropen van onder de act, zonder make-up en gesloopt door een nacht Eurosonic? Wat ze liet horen deze middag was meer dan fantastisch en erg oprecht. De zangeres opende met ‘Soft Islands’, een rustige fijne kennismaking met haar en met haar werk in dit rustige piano nummer. Een avond er voor tijdens haar showcase had ze nog op het podium gestaan met haar eigen lichtshow, een keur aan muzikale machines, en een hele performance inclusief fluoriserende bodypainting. Daarbij vergeleken was ze nu naakt en in al haar eenvoud en menselijke schoonheid die anders verborgen blijft. Heerlijk was het er diepgaande ‘Lamppost Light’ waarin ze rustig voortborduurde op de opening, maar daarna het tempo langzaam opvoerde. Prachtig. Jenny Lydmor zat op haar praatstoel en ook nu open en eerlijk. Af en toe moest ze zichzelf er aan herinneren dat ze heerlijk aan het doorpraten was, waar ze af en toe ook een liedje moest spelen. Gelukkig kwamen die in ruime mate. Haar intense en kwetsbare nieuwe single ‘Helium High’, waarmee ze haar solo werk na een aantal jaar andere dingen te hebben gedaan, weer op gang trekt. Een gevoelige cover, maar het hoogtepunt tussen de hoogtepunten was ‘Bridge’. Hoe erg is het dat een artiest “Fucked up” in dit liedje dat zo mooi, triest en gevoelig was en met zo’n eerlijk einde eigenlijk precies goed was. Sterven in schoonheid. De donkerte die in het eigenlijke liedje de aanzet tot het licht moet zijn, maar bij deze gelegenheid de zangeres overwelmde. Een mooie opmaat naar het afsluitende ‘Seven and Four’ waarin de hoofdpersoon ook langzaam verdwijnt in haar verdriet, sigarettenrook en lege glazen. In werkelijkheid verdween de artieste naar de trein een indruk achterlatende dat de aanwezigen een heel bijzonder inkijkje in de ware Jenny Lydmor hadden gehad.
Sterven in schoonheid met Lydmor
