STEENDAM – Het is altijd verheugend als het nieuwste werk van een artiest zich niet alleen kan verhouden met het oudere werk, maar dat naar de kroon steekt en overtreft. Dat was het geval bij het optreden van de in Duitsland woonachtige Kirbanu die oorspronkelijk uit Australië stamt en voor de tweede keer haar opwachting maakte op het podium van Peter en Leni in Steendam. Kirbanu herbevestigde daarmee haar status als hele fijne singersongwriter die we te weinig zien in Nederland. Voor de pauze bracht de artieste vooral ouder werk, maar na de pauze kwam er ook veel nieuwe liedjes langs die een plek moeten krijgen op haar komende album. Nieuw was ook dat de zangeres experimenteert met haar intro’s en daarbij soms gebruik maakt van soundscapes met citaten om nummers te introduceren. Het concert begon met een mooi eerbetoon aan alle mensen die de Australische tegenkomt tijdens haar reizen. Iedere ontmoeting helpt haar zich vormen als mens en dat brengt ze tot uiting in ‘Nostalgia’. In Steendam resulteerde zo’n ontmoeting in een toeschouwer die direct naar huis spoedde om de favoriete koekjes van Kirbanu op te halen en rap weer terug keerde om weinig te missen van het concert. Kirbanu is een prachtige zangeres die soms heerlijk licht door haar liedjes gaat en op andere momenten erg intens. Haar set is prima opgebouwd met een mooie variatie in tempo en zwaarte van de liedjes die bijna allemaal toch wat melancholiek zijn. Het rustig begon ‘The Voice Inside’ is bijvoorbeeld zo’n liedje dat erg intens is en mooi. Het is ook een liedje met een nieuw intro vooraf van band. Niet nadat Kirbanu ook nog zelf had verteld waar het liedje overging. Het is duidelijk een idee waar ze mee speelt en dat nog in de kinderschoenen staat. De meerwaarde ervan werd niet altijd even duidelijk. Eigenlijk zijn de gesproken introducties van de liedjes vooraf meer dan voldoende, want dat kan de zangeres uitstekend. Bijvoorbeeld over ‘Drifting’ waarin ze haar positie en gevoelens omschrijft hoe het is om met één been in Australië en één been in Duitsland te staan. Het was ook één van de liedjes waar ze geluidseffecten aan toevoegde, wat uitstekend uitpakte. In ‘Time Goes On’ deed ze dit ook, maar met minder succes. Over het algemeen was dit echter een prima aanvulling en tijdens ‘Fish’ kreeg ze hier van moedertje natuur nog een extra hulp bij die bij het begin van het lied een vlucht ganzen al kwakende langs liet vliegen wat perfect paste. Met het intense ‘Closed Eyes’ kwam de pauze. Na de pauze opende Kirbanu sterk met ‘Because You See Me’, een nieuw nummer en erg mooi. Dat gold ook voor nieuwe liedjes als ‘At The Edge’ wat tot de allermooiste van de avond behoorde, Het prachtige ‘Running’ en het afsluitende ‘I’ll Take My Leave Now’, wat de belangstelling voor haar nieuwe album aanwakkerde. Voeg daarbij nog een aantal prachtige oudere liedjes zoals het schitterende ‘Her Lovers Cup’ en van een geslaagde avond was absoluut sprake. Op onderdelen nog een werk in progressie, maar een sterke artieste die duidelijk nadenkt over wat ze wil bieden op het toneel.
Sterke nieuwe liedjes van Kirbanu
