AMEN – Twee dames vochten om de attentie in De Amer. De organisatie in Amen had er maar de handen vol aan. Buiten heerste storm Ciara, maar binnen nam Stephanie Struijk de plek in het spotlicht in. Op het podium drie verschillende Gibson gitaren. Een piano en een goedlachse zangeres. Singer Songwriter Stephanie Struijk kwam ooit als Stevie Ann De Amer binnen en werd één van de favorieten van wijlen programmeur Jan de Haan, maar is na haar switch naar het Nederlands ook een vast Amer gezicht gebleven. Twee nagenoeg uitverkochte concerten stonden er op het programma, maar uiteindelijk werd dat voor iedereens veiligheid terug gebracht naar één middag optreden. Een verstandige keus. Stephanie Struijk ging naar een gloedvolle aankondiging van start met het degelijke ´Sta Op, Sla Af, Ga Door´. Veel verhalen deze middag, bijvoorbeeld over de samen met een andere songwriter geschreven ´Fijn Zo´. Dat bleek de enige misser deze show. Bij het schrijven had Struijk al geen inspiratie vertelde ze en daarom was er op initiatief van haar medeschrijver maar een liedje geschreven over dat alles goed ging. Wellicht dat Struijk haar eerste ingeving had moeten volgen, want nu was het kabbelend liedje en zonder urgentie en kwam er niet helemaal uit wat je van Stephanie Struijk gewoon bent aan kwaliteit. Dat revancheerde ze in het verhalende rustige ‘Dichterbij’ dat het eerste hoogtepunt was van deze middag en in die kwaliteitscategorie kon ook het vlotte en wat stevig aangezette ‘Verloren Tijd’ worden geschaard. Op de piano volgde een prima interpretatie van ‘Verlegen’ dat was geschreven door Bram Vermeulen. Prachtige nummers die ook swung gaven aan het concert. Een thema dat vaak terug komt in het werk van Struijk is de tegenstelling tussen het verlangen om uit te vliegen en heimwee naar huis. In haar verhalen kwam dat terug, voorspelt door een numeroloog en versterkt door twee kleine neefjes die overduidelijk het hart van de zangeres hadden gestolen. ‘Met de Auto, Met de Trein’ van tante Stephanie is daarbij favoriet bij deze twee heren, wat het normale publiek kent als ‘Daar’. Voor de verhalen nam de zangeres uit Rochel meer dan de tijd. Soms had dat wat puntiger gemogen, maar het was op geen moment storend. De verhalen waren prima en goed aan de volgende nummers verbonden. Ze voegden wat toe. De eerste set werd sterk afgesloten met het samen met Daniel Lohues geschreven ‘Nieuwe Maan’ en ‘Verder’ voor het tijd voor een versnapering werd met ‘Gitaar op mijn Schoot’. Opmerkelijk was dat in de refreinen van ‘Verder’ en ‘Gitaar’ het herhalen van het woord verder een prominente rol speelt. Het zou goed zijn om die wat verder uit elkaar te halen op de setlist, want nu leek het wel heel erg op elkaar. In de tweede set werd het vaak prachtig. ‘De Rivier’ is één van de mooiste nummers ooit in het Nederlands geschreven en in ‘Als ik Thuis ben’ kwam de heimwee weer hard binnen. Nu en dan een liedje van een ander zoals ‘2000 kilometer’ van The Pretenders in een vertaling, het verlangen naar huis in ‘De Peel’ in het Limburgs van Rowwen Heze of ‘Den Haag’ van Harrie Bannink en Annie MG Schmidt. Een mooie afwisseling vaak tussen wat steviger werk, maar ook in ‘Alsof je hier nog bent’ heel mooi klein en gevoelig. Stephanie Struijk heeft een prachtige zangstem, waarbij nu en dan de galm wel wat minder had gemogen en is een vakkundig gitariste en gedreven pianiste. Haar status als vaste gast in De Amen blijft vast na dit concert recht overeind staan is de conclusie na het gevoelige heimwee liedje ‘Bijna Thuis’ en het heerlijke toegift ‘Verliefd’. Ze vertelde zelf dat ze op bepaalde plaatsen altijd terug komt om haar verhalen te vertellen. Laat De Amer zo’n plek zijn. Een concert om heimwee naar te krijgen en de storm op de hielen naar huis.
Stephanie Struijk waait theatertour van start in De Amer
