GRONINGEN – Op de laatste dag van de Eurosonic / Noorderslag en Platosonic week, was het Solomon dat als eerste de trap besteeg in Plato om zich al in de ochtend klaar voor de dag te melden. Het enthousiasme was begrijpelijk, want de band uit Maastricht was de Sint Servaas Brug richting Groningen over gestoken met het nieuwe album ‘It’s all downhill from here’ op de bagagedrager en die moest natuurlijk goed gepresenteerd worden aan het publiek en de industrie. Die titel klopte wellicht voor de reis Maastricht – Groningen, maar die trap bij Plato was echt weer omhoog. Solomon komt nu tot ontboezeming. De band bouwt nu een aantal jaar aan de weg. In Nederland via onder andere de Popronde en nu Eurosonic / Noorderslag, maar ook in België en Duitsland, beide uiteraard op steenworp afstand van Maastricht, is de formatie rondom zanger Koen de Witte opgepikt, hoewel ook daar de pandemie voor vertraging en hindernissen zorgde. Een verwachtingsvol publiek dat deels speciaal voor Solomon kwam, deels de reguliere Platosonic bezoeker die voor elke band blijft en deels de platenkoper die zonder erg de zaak was ingedoken werden verrast door de soundcheck, die niet alleen diende om het geluid goed te krijgen, maar ook direct het publiek pakte. Jammer was dat Solomon de kans die hen werd geboden door de stagemanager liet lopen om met een extra nummertje vijf minuten eerder te beginnen, waardoor toch weer mensen wegliepen. Na vijf minuten, met de helft van de band klaar om, instrumenten in de aanslag, elk moment van start te gaan op het podium en even verwachtingsvol op de terugkeer van de rest wachtende als het publiek, ging Solomon van start met ‘Oceans’. Een nummer met een lekkere Elbow vibe. De indieRock van deze Britse band is niet onopgemerkt gegaan bij Solomon, zonder dat ze nu een kopie zijn. Een mooi eigen melancholisch geluid, steunende op prima spel van de band en die prachtige kenmerkende stem van Koen de Witte die heerlijk in de weemoed is gedompeld, maar ook kracht en power bevat. In de eerste verhalende nummer met een tekst die het opletten waard was toonde de band zich van de stevige zijde en gaf daarmee een krachtig begin aan de showcase. Op de plaat maakt de band gebruik van geluiden en ook nu werd het via een opname ingeleid, waarna eerst de toetsen en daarna de rest van de band het overnam. Het mooiste nummer van dit optreden was ‘Nobody Knows’. Een tikje minder vlot, waardoor de stem van De Witte nog meer de tijd kreeg en de emotie wist te grijpen en er in dit nummer ook nog fijne rustpunten waarin ingebouwd, waardoor het erg mooi werd, In een prima variatie ging in het volgende nummer het tempo weer langzaam omhoog met een mooie opbouw. De Witte is naast een prima zanger ook een uitnodigende gastheer op het podium, met verwelkomende aankondigingen, Nu en en dan zou een iets inhoudelijkere toelichting nog meer verdieping geven, maar het zijn ook songs die op eigen benen kunnen staan. Een piano intro kondigde ‘The Box’ aan, wat alweer het laatste nummer was. Rustig kreeg het de kans te groeien en dit lied nam erg mooi in zwaarte toe waarmee het publiek werd toegedekt door die indringende stem van De Witte. Een hele fijne kennismaking met Solomon die hun pijlen op het festivalseizoen hebben gericht. Er is geïnvesteerd in het album en de sound door te werken met mensen als de Britse producer en mixer Christopher Elms, die ook aan de slag ging met Björk, Ben Howard en A Blaze of Feather en masterengineer Tim Debney die zich inzette voor Thom Yorke, Mumford & Sons, Bastille, Keane en Billie Eilish. Dat zijn niet alleen rijtjes die goed op je CV staan, maar de heren hebben ook goed opgelet en dat betaald zich uit in een prachtig album en fijne optredens. Solomon wordt vast vervolgd.
Solomon is lekkere starter voor Noorderslag dag
