ZUIDHORN – Even waren vlak voor het optreden de leden van het Snail Trail trio elkaar kwijt. De Zuid-Koreaanse kant was de ene kant van De Gast in Zuidhorn opgelopen, terwijl de Sloveense kant al snel weer op dook bij het podium waar het Jazz te Gast optreden van het trio zou plaats vinden. Niet veel laten kon gitariste Sarasvati Gričar echter alweer haar bandgenoten J.T. Hwang op bas en Hongshin Cho op drums terug verwelkomen en al snel na een wervende aankondiging in een heerlijk zonnetje kon Snail Trail zijn klanken over het festival uitstrooien. Snail Trail is een prille jazzband die onder de noemer jong talent een plek heeft verdiend op het festival. De band heeft sterke banden met het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Vaak heeft Jazz te Gast een goede neus hierin en is wat nog onder de noemer jong talent wordt gepresenteerd enkele jaren later een vaste waarde.
De Sloveense gitariste Sarasvati Gričar is een Swinging Groningen veterane. Indertijd stond ze met het trio Primary Colour op dat roemruchte festival. Ze speelde eerder ook in het Mousai Collective. Bassist JT Hwang heeft ook al de nodige podiumkilometers. Hij maakt deel uit van het BDSE Quartet en trad recent nog op Parma. Is één van de begeleiders van zangeres Marta Popovic, maar dan als pianist, en stond met Maria Kostyukova op de Penguin Showcases in de omlijsting van Eurosonic / Noorderslag. De derde in dit pact is drummer Hongshin Cho die ook als drummer bij Marmur al bekendheid geniet. Snail Trail stond eerder bekend als het Quartet 678, maar die naam dekte de lading niet meer toen de pianist er mee ophield en het weer een trio werd. Als trio, maar met de naam Quartet 678, stond het in dezelfde samenstelling nog in het betreurde jazzcafé Le Petit in Groningen.
Op het zonnige podium stroomde het al snel vol. Op het programma eigen werk van de band, geschreven door Sarasvati Gričar en interpretaties van andere stukken. Wat jammer was, dat het trio helemaal achter in de tent die als podium diende stond opgesteld, Hongshin Cho was amper nog zichtbaar in de zware schaduw en dat het trio in een soort driehoek stond, voornamelijk op elkaar gericht, waardoor het contact met het publiek werd bemoeilijkt. Het duo opende mooi met ‘Hottentot’, een stuk van John Scofield. Aanvankelijk rustig met donkere bastonen, die resoneerden met een veel lichtere gitaar, bijeen gehouden dor de drums was dit een nummer met een mooie opbouw. Langzaam werd er steeds weer een fijne urgentie opgebouwd met voornamelijk dit gitaar in de hoofdrol, die dan weer afvloeide en opnieuw werd opgebouwd. Erg fraai met uitstekend spel. Een zacht gitaar intro, waarna de rest van de band inviel was de inleiding voor het door Sarasvati Gričar geschreven ‘SZVP’. Wederom een nummer dat zich prima ontwikkelde. Het kalme ingetogene werd steeds vlotter en steviger om dan weer even de rust te vinden in het basspel van Hwang om daarna weer die progressie te hebben naar robuuster. Het mooiste nummer van de eerste set was ‘Lucertitude’ van Biréli Lagrène. In dit nummer een mooie hoofdrol voor de drums van Hongchin Cho die er een vlot tempo op na hield, waarbij J.T, Hwang op zijn baspedalen een lekker funky effect had uitgezocht in een mooie combinatie met de gitaar. Het maakte het speels, springerig en zomers met een mooie opbouw. Het enige was dat het nummer nogal lang duurde en daardoor wat van zijn punch verloor in toch korte concertjes van Jazz te Gast. Na een pauze speelde Snail Trail nog een tweede set met onder andere werk van wederom Scofield, Mike Stern en Joe Dioro. Een lekker concert, waarbij nog echt wel ruimte is voor groei in bijvoorbeeld de aankondigingen, maar muzikaal het virtuoos en prachtig was, juist door de fraaie opbouw, waardoor luisteren urgentie behield.