Orkestrale pop en folk, zo is de genre omschrijving van Sister Species die op de valreep van het jaar hun album ‘Heavy Things Do Move’ presenteren. De band naam geeft het al een beetje weg, centraal in de band staan Emily en Abby Kastrul uit Minneapollis, maar naast beide gezusters bestaat de band uit de blazerssectie Jake Baldwin, Sten Johnson en Noah Ophoven Baldwin, wiens achternaam zelfs nog enige Nederlandse roots suggereert, Ryan Hays op contrabas, drummer Lars Johnson en Adam Zahller als gitarist. Daarnaast schoven bij de opnames in de Hideaway Studios nog tal van gastmuzikanten aan. De opnames gingen onder leiding van Jason McGlone die er perfect in is geslaagd om de power van de band naar voren te halen. Sister Species draait echter om de liedjes die de gezusters Kastrul afzonderlijk van elkaar schrijven. Beide tekenen voor ongeveer de helft van de liedjes. ‘Heavy Things To Move’ is de opvolger van ‘Closer Now’, terwijl eerder al het album ‘Nothing To Me Yet’ en de EP ‘The Hush’ uitkwamen. In die eerste jaren draaide het nog sterk om de twee zangeressen waarbij Emily ook de accordeon en piano speelt, terwijl Abby ook piano en de gitaar hanteert. Het album start mooi met ´Flatline´ een sterke song. Naast prima liedjes is de heldere en aansprekende zang van beide dames de ster van het album, maar deze status moeten ze delen met een heel fijn schetterende blazerssectie. ´Lost in The Finding´ is een lekker ongehaaste song en ‘In Orbit’ is zo’n prachtig rustig nummer met een belangrijke rol voor de blazers in samenspraak met de zang. Dit album zit uitstekend in elkaar met uitgesproken muziek, mooi in elkaar zittende liedjes, waarin rust en pracht hand in hand gaan met daarbij vaak mooie details van de blazers. Prachtige liedjes als ‘Mississippi’ of het pianonummer ‘Swallow Me Whole’ wat mooi klein is gehouden, maar erg veel zeggingskracht heeft. Dat contrasteert dan weer prachtig met de opening van ‘Gaslight’ die ineens groots en meeslepend is, een prachtig en veel steviger nummer. Ook ‘Olive Branch’ zwelt lekker groots aan, zodat de tweede helft van het album wat meer stootkracht heeft dan het eerste, maar die rust blijft en bevalt erg goed. ‘Het slotnummer ‘That Dries Out, That is Dust’ is nog één maal een proeve van bekwaamheid voor de prachtige zang op dit album. Uit dit liedje komt ook de titel van het album. Het is een erg mooi album van deze band uit Minneapolis geworden met heerlijke luistermuziek.
Sister Species – Heavy Things Do Move
