AMEN – Het was genoeglijk op het Ria Pronk-pleintje, dat deze middag de drukst bezochte verkeersader was in Amen, waar een middag goede muziek op het Deep Roots Festival van De Amer werd nabesproken onder genot van een drankje of een heerlijk stukje tiramisu en al werd vooruit gekeken naar het winterprogramma van deze zaal. Een orkestje speelde, maar zodra de bel luidde om aan te geven dat de laatste act van deze dag op het punt stond zijn opwachting te maken, werd het druk op de doorgang tussen het plein en de tuin van dit etablissement waar een prachtig buitenpodium deze zomer ten volle is benut. Deze haast was niet ten onrechte, want het kersje op deze Amer Americana taart heet Andrew Combs en die is zo langzamerhand aan het uitgroeien naar een status als Amer favoriet. Die status maakte de Amerikaan volledig waar in een steeds sfeervollere tuin, waar de zon in het begin van het concert zijn rijk tijdelijk overdroeg aan de maan en de mooie verlichting bijdroeg aan de sfeer. De Texaan die tegenwoordig domicilie heeft in de muziekstad Nashville was niet alleen gekomen, maar had multi-instrumentalisten Jerry Berhardt op gitaar, bas en toetsen en drummer en bassist Dom Billett in zijn gevolg. Recent heeft hij zijn laatste plaat’Sundays’ uitgebracht en deze Europese tour is om dit album in een warm bad te leggen. Combs is een ervaren muzikant die al een behoorlijke fan basis heeft opgebouwd in Nederland. De verwachtingen werden vanaf het openingsnummer ‘Godless’ waargemaakt. De zanger kondigt aan dat hij dit optreden zijn nieuwe album volledig zal spelen, hoewel uiteindelijk van de plaat één nummer niet gebracht zal worden. ‘Godless’ blijkt een rustig, door de band in harmonie gezongen, ingetogen donkere opener en het als single uitgebrachte ‘Anna Please’ brengt dan even mooi wat vaart in de zaak, hoewel dat in de wereld van Andrew Combs altijd betrekkelijk is, speciaal op deze toch al droevige en melancholische plaat. Opmerkelijk is het derde nummer. In ‘Mark of a Man’ neemt Combs complottheoristen op de korrel. Gevoelig, want in de nieuwe winterprogrammering van De Amer is juist één van Nederlands meest uitgesproken conservatief rechtse complottheoristen opgenomen. Mooi dat iedereen zijn mening mag geven zonder consequenties op een podium als De Amer, maar ook het publiek geeft zijn visie met een uitgesproken ovationeel applaus voor juist dit nummer. Het integere lied is niet alleen erg mooi, maar treft ook de realiteit dat we zelf verantwoordelijk zijn en geen raar complot. Mooi snelt het verder via wat vlottere songs als ‘Still Water’ en ‘Adeline’ naar het fantastisch mooie ‘Truth’s Love’ dat zich weer kalm ontwikkeld en waarin de prachtige zang van deze artiest zich volledig kan ontplooien. Het contrast met het stevigste nummer van de plaat ‘Down among the Dead’ is fraai en zo wordt subtiel de individualiteit van de nummers benadrukt, maar voor ‘Drivel To A Dream’ en ‘I See Me’ maakt hij een uitzondering. Het centrale thema van het album is de depressie waarin Combs raakte tijdens de lockdown en zijn weg naar herstel via medicatie en meditatie. In het eerste nummer van dit tweeluik bezingt hij zijn verwachtingen van meditatie en in het tweede wat het hem daadwerkelijk heeft opgeleverd. Rustige nummers waarin het meditatieve karakter van het onderwerp door klinkt en waarin ook mooi de hoop zit verwerkt na de sad songs die Combs eerder bracht. In de tweede helft komen dan zijn grootste hits aan de orde. Met een mooie vlotheid, prima met begeleiding van de twee B’s Billett en Bernhardt, wordt het wat meer uptempo met ‘Firestarter’ en het prachtige ‘Ideal Man’. Erg mooi en liefdevol gezongen is de ode aan zijn vrouw en de viering van hun liefde ‘Like A Feather’ opnieuw een hoogtepunt. Het zijn de liedjes die deze fantastische artiest, die zijn nummers mooi inhoudelijk introduceert, zijn status in De Amer hebben bezorgd. Steeds weer is het genieten van die mooie stem en die fijne melancholie, die zoveel sterker voelbaar is als de zon achter de horizon is verdwenen. Het prachtige concert krijgt nog nog een mooi toegift waarvoor Combs terug grijpt naar het album ‘Canyons of My Mind’ uit 2017 met ‘Rose Colored Blues’ en ‘Hazel’. Een avond met melancholische droeve liedjes kan zo mooi zijn.
Sfeervol melancholisch optreden Andrew Combs in de tuin van De Amer
