LEEUWARDEN – De naam suggereert een duo, maar Scott & Young is echt een trio. Tijdens de Popronde Leeuwarden had het gezelschap een plek gevonden in café ’t Anker voor hun mooie soms wat dromerige en melancholische Americana en folk. Het scheppen van een intieme sfeer beloofden Michaël Schotanus en Lisanne de Jong vooraf en met hulp van gitarist Tijmen Kooiker slaagden ze daar zeker in. Op precies het gepubliceerde moment ging het trio van start met ‘Right on Time’, een fraaie rustige opening. Met ‘Pearldiver’ een lied geïnspireerd door een kunstwerk had het trio al in het tweede nummer een hoogtepunt te pakken. Een prachtig nummer met een grote gevoeligheid. Die gevoeligheid werd fraai doorgetrokken naar ‘Memory Lane’ om daarna in een prima timing het tempo op te trekken in het volgende hoogtepunt ‘What Am I Looking For’. In de bloeiende Americana scene in Nederland is een veelbelovende act als Scott & Young een welkome toevoeging. Goed in elkaar gezette liedjes en als extra pluspunt de zang. In sommige liedjes was het Michaël Schotanus die als leadzanger voor ging en in andere nummers was die rol er voor Lisanne de Jong, terwijl ook liedjes als duet werden gezongen of in harmonie en als Kooiker dan ook nog meezong schitterende driestemmige zang. Het zijn heerlijke stemmen, vooral op de momenten dat ze zich compleet vervlochten. Hierin was te merken dat bij de oudere liedjes dit punt gemakkelijker werd bereikt dan in nieuwer werk, maar ook daarin was het nooit ver weg en met wat tijd zal ook daar deze vervlochtenheid worden bereikt. Een ander sterk punt was dat elk liedje, behalve ‘No Regrets’ die een hoofdschuddend, wat moet ik daar nou van vertellen, opleverde, een mooi verhaal opleverde. Deze introducties van de liedjes zijn duidelijk al een sterk punt van de formatie, waarbij Michaël Schotanus en Lisanne de Jong elk een deel van de verhalen voor hun rekening namen en ook dit is een onderdeel van het optreden dat alleen maar zal groeien als er door ervaring nog wat meer vanzelfsprekendheid in komt. Er komen vast ook snel meer verhalen bij. Bij het nummer ‘Slow’ kondigden ze aan dat ze van plan zijn om in een oude VW in 2020 door Europa te willen gaan toeren en daar nu al een liedje over te hebben geschreven. Op de Europese wegen zal vast nog veel meer inspiratie te vinden zijn. Er stond één nummer op de setlist die niet door Scott & Young was geschreven. ‘Van Simon & Garfunkel, ook een duo dat enige faam geniet met samenzang, werd ‘Me and Julio Down by the Schoolyard’, eigenlijk een solo nummer van Paul Simon, gezongen. Een handige keus, want hoewel mooi in de lijn van het concert voegde het net wat uptempo vrolijkheid toe die Scott & Young zelf nog niet bezaten. Prachtig was daarna ‘While I’M Driving’ geschreven onderweg op een boot tijdens de afgelopen Horizon Toer waaraan de formatie ook deelnam en ook het afsluitende ‘The Balcony’ over verlangen en krachtig driestemmig gezongen was erg mooi. Een band met veel belofte die als ze verstandig zijn het ook echt een doel maakt om als voorprogramma hun karretje aan te haken bij goede country en Americana artiesten en zo ook voor zichzelf naam te verwerven.
Scott & Young maken indruk in ’t Anker
