STEENDAM – Jenny Wren and her Borrowed Wings is de band die eigenlijk iedereen zou moeten kennen die van prachtige live concerten houdt. In Duitsland hebben ze dat inmiddels begrepen. Een lange rondreis bij de Oosterburen met vele concerten had dit Britse gezelschap over de grens naar Steendam gebracht. Een optreden bij Peter en Leni is wat bassiste en zangeres Jenny Trilsbach, resonator gitarist Ben Fisher en akoestische gitarist Ben Gallon als eerste punt op de agenda hebben bij het plannen van een nieuwe tournee. Het optreden begint, buiten het zicht van het grote publiek, met een spelletje. Via een kaartspel, waarbij de kaarten bestaan uit nummers van de band, stelt deze akoestische Rhythm and Blues formatie de setlist samen. Het voordeel hiervan blijkt dat bijna alle nummers regelmatig in roulatie blijven en via enige jokers wordt er voor gezorgd dat de setlist uitgebalanceerd is en ook dat werk van het nieuwste album ‘The Girl on the Bike (are You the Girl on the Bike?) voldoende aanbod komt. De CD moet immers ook aan de man worden gebracht. Deze aanpak leverde met het aanvankelijk rustig en nadrukkelijk gebrachte ‘Dead Man’s Hat’ een geweldige opening op. Alle drie zijn fantastische muzikanten en weten uitstekende liedjes te schrijven, maar dat is niet ongewoon deze dagen. Wat de band echt van andere groepen weet te onderscheiden is de fenomenale zang van Jenny Trilsbach. Met zijn allen staande rondom één microfoon weet Trilsbach met haar zang steeds weer te verbazen en te overtuigen. Een prachtige en krachtige orkaan steekt op, op het moment dat Trilsbach inzet. Rauw en teder vol met emotie. Een heerlijke ruwe parel heeft zich tussen haar stembanden genesteld die weet te raken. Het is echter niet alleen de stem. De liedjes zijn erg fijn en bijvoorbeeld in een nummer als ‘Cast out The Snake’ heb je een mooie afwisseling tussen de gitaren voor het liedje fluisterend eindigt. Alle drie de albums die de formatie uitbracht zijn prachtig, waarbij de eerste ‘Dead Man’s Hat’ fenomenaal is en van dat album kwam ook het overtuigende ‘The Start’. Wat volgde was een fijne zeemansblues met ‘A Sailor’s Blues’ afkomstig van het tweede album ‘A Soup’, het sterke intense ‘I’m Gone’, vol met tragiek ‘Showtime’ en het mooie rustige ‘The Leaving’. Het enige wat de band eigenlijk in de weg zit is de eigen bescheidenheid. Geen loftrompet wordt over zichzelf gestoken en ook in de verhalen excuseert Trilsbach zich regelmatig dat ze weer naar de merchstand moet verwijzen, maar als je als artiest wil overleven is CD verkoop nou eenmaal een noodzaak. Haar inhoudelijke verhalen zijn prima, maar mogen best nog met wat meer flair worden gebracht. Voor de pauze nog prachtige hoogtepunten als ’44 Years’ en ‘Out With The Old’. Na de pauze gaat het verder op de ingeslagen weg, te beginnen met ‘Devil’s Paw’ over de stad waar Trilsbach opgroeide en het aanstekelijke ‘The Dirty Disease’. Na hoogtepuntnummer ‘Don’t Put Me Down’ kan Trilsbach die de hele tijd al energiek staat te bassen in het intro van ‘So Much More’ laten horen dat ze dat prima kan. Dan is het na een kwalitatief en kwantitatief uitmuntend concert tijd voor het afscheid. Dat komt met eerst het voor een kunstproject over levensfases geschreven ‘Wooden Nickels, uit dit project stamt ook het eerder gebrachte zeer gevoelige ‘Until It’s My Time to Go’, en dan het titelnummer van het album het robuuste ‘The Girl on the Bike (are You the Girl on the Bike?). Na het mooie toegift ‘This Song Is A Lie’ doen we maar waar Jenny Wren and her Borrowed Wings te bescheiden voor is. Dit is een fantastische live band, heb je de mogelijkheid. Ga ze zien en verbaas je.
Schitterende Jenny Wren and her Borrowed Wings excelleren in Steendam
