In de kringen van de Folk liefhebbers wordt altijd uitgekeken naar een nieuw album van Sarah McQuaid. Met ‘Walking into White’ is deze er nu en het is een uitstekende plaat geworden. McQuaid is de meesteres van de onderhuidse spanning. Haar liedjes kabbelen, haar stem is zacht en beheerst en vliegt nooit uit de bocht, maar toch kruipen haar liedjes onder je huid. Een voorbeeld hiervan is ‘Yellowstone’, tegelijk ook één van de mooiste nummers van het album. Het liedje begint onschuldig met een moeder die haar kind troost, maar is dat echte troost of is de angst van het kind terecht? McQuaid brengt liedjes met een boodschap, een verhaal en dat doet ze sterk.
In de totstandkoming van de plaat heeft ze een nieuw productieteam om zich heen verzameld dan in vergelijking met haar laatste albums. Met de opvolger van ‘The Plum Tree and the Rose’ is ze toch niet heel erg ver afgeweken van har vorige albums. ‘Walking into White’ kent een aantal van dezelfde sterke elementen als haar eerdere werk. De mooie verzorgde zang, het prima gitaarspel, de bescheidenheid en de voeten diep in de traditionele Britse folk. Het leverde een heel fijne collectie van liedjes op die het waard zijn beluisterd te worden. Extra bijzonder is dat McQuaid voor de officiële wereldwijde lancering van haar album de provincie Groningen uit koos.
Sarah McQuaid – ‘Walking into White’
