LEEUWARDEN – Als je een concert typeert met de aanduiding “Funeral Folk”, dan is het alleen maar passende dat het podium in de Grote Kerk in Leeuwarden is opgericht over een aantal graven in dit godshuis. De sfeer werd verder versterkt door veelvuldig gebruik van rood licht achter de bühne, alsof de hellevuren van de onderwereld al werden opgestookt en Lucifer de deuren van zijn domein al wenkende had open gezet. Qua entourage hadden Sara Parkman en Maria W. Horn het niet beter kunnen treffen voor hun project ‘Funeral Folk’. Beide Zweedse muzikanten, in Leeuwarden bij dit optreden in het kader van Explore the North vergezeld door gitarist Mats Erlandsson, pakten voor deze onderneming hun samenwerking weer op. Beide maakten hun eerste muzikale stappen in een band in Härnösand en sloegen daarna hun vleugels uit om hun eigen muzikale paden uit te kerven. Met succes! Sara Parkman is als violiste, zangeres en componist gevierd. In haar werkspeelt zowel de Viking cultuur, als de moderne uitgaanscene van een grote stad een rol. Ze combineert haar viool en zang met Gregoriaanse invloeden en zware paukenslagen. Haar laatste album ‘Eros, Agape, Philia’ verscheen vorig jaar en vlak daarvoor bracht ze ‘Funeral Folk’ uit samen met Maria W. Horn en Mats Erlandsson. Het mystieke van rituelen heeft altijd Parkman geboeid, want in 2019 verscheen ‘Vesper’ Folk of wellicht nog beter Folktronica is wat haar verbind met Maria W Horn naast hun gezamenlijke afkomst. Op het komende album van Horn, ‘Panoptikon’ dat in februari van 2024 wordt verwacht en dat haar onder andere naar Vera in Groningen brengt, speelt Parkman ook mee. Opgenomen in een voormalige gevangenis waar vrouwen die een abortus hadden laten plegen wachten op hun executie is dit een suite van zang en electro. Horn is iemand die het elektronische experiment in haar werk nooit schuwt. In de Grote Kerk in Leeuwarden bediende zij ook de knoppen bleek toen de toeschouwers in processie binnen schuifelden en het in het donker gehulde podium al de eerste klanken klonken van ‘Hornlåten’. Een nummer dat op het album de afsluiting is, maar met een fraaie plechtigheid als opening diende. De synths van Horn leggen een rustig aanzwellende basis, waarop de viool van Parkman steeds nadrukkelijker aanwezig is voor uiteindelijk de gitaar van Erdlandsson het abrupt en krachtig open scheurt. Wie ook het album heeft beluisterd valt onmiddellijk op dat her en der het live concert ook flink afwijkt in Leeuwarden. Niet alleen wordt er afgeweken van de volgorde op de setlist in vergelijking met het verder integraal gespeelde album, is er variatie in de nummers, maar ook is de vocale bijdrage van Parkman soms ingetogener en minder frequent, want ze moet wat voorzichtig zijn met haar stem, die te lijden heeft van herfstige weer. Een moeilijke keuze zijn de aankondigingen. Aan de ene kant schreeuwen de nummers soms om wat achtergrond, aan de andere kant werkt het ook prima om niks te zeggen en de dienst achter elkaar te spelen en zo een mooie onverstoorde opbouw te krijgen. Het trio kiest voor deze laatste aanpak. Een andere wijziging zit in ‘Evighetens Sommar’ dat een gedicht bevat dat in vertaling wordt gebracht, maar op de plaat in het Zweeds is en haast naadloos overgaat in ‘Till Margaretha’. Een indrukwekkende, soms beklemmende, dan weer bevrijdende als de gitaren er als een bliksem door heen knallen geluidsspektakel ontwikkelde zich in de kerk. Prachtig driestemmig klonk het in ‘Lacrimosa’ dat de opmaat vormde naar het apocalyptische hoogtepunt van het gebeuren ‘Kyrie’. Het intro van dit nummer wordt verzorgd door Maria W Horn, terwijl Parkman, met enige hulp van Erdlandsson tracht wat wierrook aan te steken. Als de stemming gezet is voegen beide zich bij Horn en al snel gaan de poorten naar hemel en hel nog wat verder open en klinken schrille kreten van hen die de Heer smeken zich over hen te ontfermen en ze te helpen de overgang naar de hemel te maken. Een fantastisch en imposant hoogtepunt van deze, show klinkt ongepast, muzikale dienst. Het eindigt de met de waarschuwing ‘Memento Mori’, gedenk tijdens het leven dat je ooit zult sterven en dan rekenschap zult moeten afleggen van je daden. Het wordt gebracht met een rustige stevigheid, met vooral de stem van Maria W Horn in een prachtige hoofdrol. Een dienst waar je bij geweest wilt zijn, een fantastisch muzikaal en spiritueel hoogtepunt van Explore the North.
Sara Parkman en Maria W Horn verzorgen spiritueel hoogtepunt
