BORGER – Begin januari, nu voor het tweede jaar op rij, komt muziek minnend Drenthe bijeen in Borger om de acts die aanstonds naar Groningen afreizen voor Eurosonic nog even te keuren en een hart onder de riem te steken op de Eurosonic Preview. Same Old is zo’n act die straks op Hit the North zal staan. Het outlaw country duo Same Old met bandleden Laszlo Buring en Stijn Bloemhof mocht in de drukbezette zolderkamer, pal onder de klok van Van Slag, inderdaad hij loopt één minuut voor, het spits afbijten. Wie Same Old deze dagen treft zal merken dat het duo zich onder de vleugels van papa Johnny Cash aan het uitwerken is en deze avond in Borger was het duo dan ook op zijn allerbest op de momenten dat Cash opzij stapte en de heren niet de cowboys voor ogen hadden, maar hun eigen gevoel en emoties in de liedjes stoppen. Dat geeft een veel grotere lading aan de nummers. Het duo opende hun set met ‘A Day in Mid June’ een in de traditie van Cash geschreven nummer, dat prima was. Het was het eerste nummer dat beide samen schreven als Same Old en heel duidelijk in de geest van. Beide heren weten hun gitaar te raken op de juiste manier in een mooie en vlotte song, waarin Stijn Bloemhof de leadzang voor zijn rekening nam. Prettig en goed, maar niet uitzonderlijk en een Cash ben je niet zomaar. Voor ‘Legacy’ werd de invloed van de Amerikaanse zanger los gelaten. Dit nummer over bezig zijn met hoe en wat je van jezelf wil nalaten op deze wereld en of dat überhaupt wel van belang is, kreeg daarmee een veel grotere lading. Nu spraken beide mannen met eigen stem, dit is wat ze bezig houdt en direct kon bij dit nummer de aanduiding hoogtepunt worden genoteerd. Eigenlijk kon daar direct ook weer een streep door, want het werd ver overtroffen door ‘Last Kiss’. In zijn introductie vertelde Stijn Bloemhof dat wat hem betreft dit nummer, een cover van Wayne Cochran, ging over zijn nicht. Dit familielid was nog niet zo heel lang geleden omgekomen bij een tragisch verkeersongeluk en met ‘Last Kiss’ bracht hij een weemoedige ode aan haar. Het werd een fantastisch nummer over afscheid nemen en rouw. Dit had helemaal niks met Johnny Cash te maken, maar alles met de heel persoonlijke relatie van Stijn Bloemhof en zijn nicht en de steun van Laszlo Buring voor zijn treurende vriend. Dit alles gegoten in een indrukwekkend liedje van een paar minuten. De aanleiding is natuurlijk tragisch, maar deze authenticiteit en het gebruikmaken van je eigen gevoel is waar Same Old heen moet. Dat kwam even later terug in de verwondering over de gebeurtenissen in Ruinerwold waar een gezin jaren onder gedoken zat en het duo vlak voor de ontdekking nog was geweest in het dorp, geheel onwetend wat er achter die gesloten deuren plaats vond. Dat werd gepakt in het sterke ‘Ruiner Woods’. Is dan het Cash materiaal slecht. Nee absoluut niet. Het duo bracht een voortreffelijke cover van ‘Folsom Prison Blues’, maar die kun je als het ware bij iedere straat muzikant om de hoek ook krijgen, hoewel de Same Old uitvoering echt tot de betere behoord, maar een nummer als ‘Soaring High’ over weten dat het misschien niet makkelijk gaat, maar dat je op de goede weg zit is dan net weer wat persoonlijker, wat echter. Een laatste rustig country deuntje over het verdwijnen van de levensstijl van cowboys bevestigde dat. Twee fijne stemmen, twee fijne gitaren en papa John als mooie invloed, maar niet aan het roer graag. Dat kunnen Laszlo Buring en Stijn Bloemhof inmiddels best zelf onder de noemer Same Old.
Same Old is zich aan het losmaken van papa Johnny
