EMMEN – Als Romy Laarhoven op het podium op komt dan verandert ze in Romy Liz Rose. Momenteel reist ze Nederland rond als onderdeel van de Popronde, die inmiddels aan zijn laatste loodjes toe is. In Emmen was Romy Liz Rose ook geïnviteerd voor een presentatie in Loods 13 in het voormalige dierenpark. Waar ooit de tijgers brulden en de olifanten trompetterden, mocht Romy Liz Rose proberen om haar breekbare soms verstilde folk sound, wat ze combineert met mooie indie-pop in mooie liedjes te laten uitbreken uit de slaapkamer waar ze geschreven zijn en kijken wat de wereld er mee wil en kan. Dat hoefde ze niet alleen te doen. Dirk Schonk, mede verantwoordelijk voor veel liedjes, speelde gitaar en op de bas Mo Bode op bas. Dit drietal maakte ook al onderdeel uit van de band Roaming Lands waar Romy Laarhoven eerder zangeres bij was.
Na Roaming Lands wilde Laarhoven het anders aanpakken. Voor heen zocht ze haar inspiratiebuiten zichzelf, vertelde als het ware andermans verhaal. Nu zijn het vooral de verhalen in zichzelf die ze als leidraad neemt voor haar liedjes. Haar eigen beleveniswereld, gedachten en fantasieën, wat haar boeit en wat haar beweegt, zoals hoe je staat in het leven en hoe je daar gekomen bent, komt samen in het fundament van de liedjes. Het vehicle waarmee ze die inspiratie en introspectie omzet in liedjes is de kwetsbare folk, met soms een hand uitgestoken naar de pop, waarbij ze leunt op mensen als Adrianne Lenker en Searows. Het is weliswaar haar beleveniswereld, maar ze stelt zich kwetsbaar op en geeft zich bloot in haar liedjes. In 2022 bracht ze haar eerste single uit als Romy Liz Rose en na nog enkele singles verscheen ook haar debuut EP ‘In All Honesty’. Hiermee trok ze al internationaal de aandacht, hopelijk laat een vervolg niet lang op zich wachten om de vruchten van de Popronde te kunnen ondersteunen met een nieuwe EP of album en daarna lekker veel optreden.
Op het Popronde Podium in Emmen opende het gezelschap met ‘Grapefruit’. Rustig, dromerig zette het de toon, waarbij vooral opviel hoe mooi direct haar stem was. Het koste geen enkele moeite om de emotie te vinden. De opening was solo, maar voor ‘Three’ verschenen ook Mo Bode en Dirk Schonk op het podium om haar bij te staan. Het tempo ging iets omhoog en vooral de gitaar van Schonk had een belangrijke rol in dit nummer. In de volgende nummers bewees, nieuwe songs die ze momenteel aan het perfectioneren is. Prachtige momenten, waarin ze het heel klein en intiem maakte werden afgewisseld met robuustere passages in het zelfde nummer, wat erg goed werkte en waarmee de artieste echt aan de gang kan om haar songwriting op een nog hoger niveau te krijgen, hoewel het nu ook al erg fraai was. Hoogtepunt van de show was echter nog ‘In All Honesty’. Het titelnummer van haar EP kreeg een zeer aansprekende uitvoering met wat felheid er in en lekker uptempo. Goed punt was ook dat Romy Liz Rose een fijne verteller is op het podium. Een gloedvolle aanbeveling voor het plaatse restaurant waar ze hadden gesmuld van de keuken van India en andere wetenswaardigheden. Nu en dan mag ze ook best daarbij een nummer nog wat inhoudelijker toelichten. Het laatste nummer met de ingetogen met gitaaraccenten strooiende Dirk Schonk en de prima basende Mo Bode was het uptempo ‘Remedy’ dat ook erg mooi was. Daarna mochten zij van het podium, waar Romy Liz Roze solo, traag, intens en erg sferisch prachtig afsloot met ‘I Don’t Wanna’. Een mooie kennismaking met deze artieste die na een mooie popronde vast veel aanknopingspunten heeft om nog verder te groeien.