GRONINGEN – Het had wel iets poëtisch. In de stad waar ze ter aarde kwam, vierde Robin Kester met een dubbelconcert in Vera ook haar wedergeboorte als podiumartieste. De van oorsprong Groningse was zichtbaar ontroerd en sprak van een once in a life time experience om eindelijk weer voor een publiek te kunnen optreden en echt applaus te krijgen nu de stand van zaken in de huidige pandemische tijden dit langzamerhand weer mogelijk maken. Robin Kester maakte indruk tijdens de Popronde in 2019. Aanvankelijk als dromerige folky singer-songwriter besloot ze dat ze haar arsenaal uit te breiden. Was haar eerste EP ‘Peel the Skin’ nog eenvoudig onder die noemer te vangen, met ‘This Is Not A Democracy’, gaf Kester aan veel meer in haar mars te hebben. “Eigenzinnige indiepop met hypnotiserende melodieën”, citeren we gastheer Vera graag, want dat is een uitermate accurate omschrijving van waar Robin Kester momenteel staat. Waar ze niet stond bij het begin van het concert was op het podium. Een band werd in gestart en in het duister namen de bandleden hun plaats in. Naast de leading lady, die zelf onder andere gitaar speelde, waren dat gitarist Sam van Hoogstraten, Stef Koenis op toetsen, Thijs Visscher op bas en Joep van Osch op drums. Het vijftal zette rustig ‘Fries and Icecream’ in. Een lekkere opening met een opvallende hoofdrol voor de synths in ondersteuning van de gevoelige zang van de inmiddels Rotterdamse Kester. Een prima nummer dat, na even een slik moment, vanwege het echte applaus, een uitstekend gevolg kreeg in het kalme ‘Remove and Delete’. Het was duidelijk dat, hoewel soms nog net wat onwennig, er een prachtige avond zich aan het ontwikkelen was en dat Robin Kester sinds die Popronde enorme schreden voorwaarts heeft gezet. Elk nummer was over nagedacht, had boeiende wendingen en een mooie opbouw. Soms liet de artieste de stilte prevaleren, soms wekte ze een storm op. Op het programma prima songs als ‘Celeste’ en ‘Day is Done’, waarbij werd toegewerkt naar het fenomenaal mooie oudere ‘Blossom’, maar ook heel fijn nieuw werk, dat soms nog niet eens een titel had of als werktitel op de setlist stond, zoals het rustige dromerige ‘Cat 13’. Prachtige en veelbelovende nieuw nummers. Nu en dan is het wel oppassen dat de stem van de zangeres niet ten onder gaat in de muziek, maar dat was slechts heel sporadisch en dan werd de balans ook weer snel hersteld. Pas in de tweede helft van het concert begon Kester wat meer te vertellen en kregen liedjes ook een aankondiging. Daarin mag ze wat meer nog de tijd nemen. Soms liet ze zich daarin wat opjagen, waardoor het einde van een verhaal niet meer echt over kwam. Daarvoor toonde de zangeres dat ze, als ze kalm haar verhaal doet, ze kort en accuraat een nummer kan neer zetten. Soms mag het daarbij ook nog wat inhoudelijker. De set was geweldig opgebouwd en kreeg steeds meer kwaliteit. Het einde was bijzonder mooi met als uitspringers ‘Empty Head’ en het impressionante ‘Sweat and Fright’, met een heerlijk instrumentaal deel, waarbij het publiek nog even flink werd opgezweept. Daarna verdween de band van het podium. Even vragen of een toegift nog mocht, ja, dat kon nog wel en met ‘The Cloud’ werd het publiek weer tot rust gemaand en mooi een einde aan het concert gebracht, dat absoluut een toegift verdiende. Robin Kester heeft de groei er in. Ze heeft een prima begeleiding en een fijne band om zich heen. De liedjes zijn boeiend, gevarieerd en prachtig, met vooral ook een intrigerende, soms Oosters aandoende, synth, die steeds op andere wijze wat toe weet te voegen. Wat kun je eigenlijk nog meer vragen? In Vera een meer dan goed optreden van deze geboren Groningse en vast niet het laatste optreden in deze poptempel.
Robin Kester toont enorme vooruitgang
