STROOBOS – Soms merk je pas echt hoezeer je iets mist, als je het na jaren weer hebt. Het was al meer dan drie jaar geleden dat we voor het laatst een optreden van Robin IJzerman zagen. De oud-Groningse, tegenwoordig elders woonachtig, maakt altijd veel indruk met haar oprecht emotionele liedjes en hoe ze haar liedjes weet te brengen. Okay, vorig jaar is haar prachtige EP ‘Catching Dreams’ verschenen, maar er gaat toch niet boven een live optreden, waarin de zangeres met veel liefde en compassie, soms ernstig en soms met humor, het leven en meer in het bijzonder haar leven bezingt. Deze dagen reist ze per schip in ket kader van de Drijf-in Tour samen met zus Sofie IJzerman per schip door de regio rondom het Lauwersmeer. Legt op plekken aan en het dek is dan de bühne. In het ruim de helft proviand en de andere helft is gevuld met de CD van deze singer songwriter en de bedoeling is dat over twee weken dat ruim leeg is als in de stad Groningen deze toer zijn bestemming vindt. Qua achtergrond had IJzerman het niet beter kunnen treffen. In de verte torenden de wolken zich boven de Waddenzee op fraai belicht door de ondergaande zon. Aan de boorden van van het Van Starkenborghkanaal in de haven van De 4 Elementen keek je vanaf het publieksgedeelte uit over het groen va deze grensstreek tussen Groningen en Friesland die doorloopt naar het Lauwersmeer en in de rug de machtige waterstroom waar de binnenvaart schepen muisstil langs geleden en vaak was hun passeren alleen te merken aan wat schommelingen, waardoor zeebenen op het podium geen overbodige luxe waren. Het was al even geleden dat Robin IJzerman op het podium had gestaan met die andere medische turbulentie in de wereld, maar gelukkig was het weer intens genieten op De 4 Elementen. Dat intens genieten heeft er alles mee te maken dat IJzerman een prachtige stem heeft, een prima liedjesschrijver is, maar vooral omdat ze het zo persoonlijk weet te maken. Deze keer nog niet eens op haar setlist haar mooiste nummer, haar ode aan haar oma, wiens wereld op haar oude dag erg klein wordt met ‘Balcony to Spain’. Dat was weliswaar jammer, maar het optreden bevatte, te beginnen bij het mooie rustige ‘Sky Rope Walker’ en het integere en vol emotie gebrachte ‘Like The Wind’ voldoende andere sterke songs. ‘Like the Wind’, bijvoorbeeld, is een aanvankelijk ingetogen nummer dat ook een goede progressie had, wat het ook muzikaal boeiend hield. Die muzikale opzet was er ook in het prachtige ‘Safe House’, een lied dat wat donkerder en dreigender begon en iets vlotter en uitgesprokener nog was dan de voorgaande nummers. Het is duidelijk, Robin IJzerman weet haar nummers in har introducties neer te zetten en allengs werden ze ook steeds inhoudelijker, normaal een heel sterkpunt van haar, aan één gesproken. ‘Whatever’ is een nummer over de tijd dat ze nog een vrijgezel was met een ongelukkig liefdesleven, een status die, zo verzekerde ze haar toehoorders, inmiddels drastisch was gewijzigd. Dit vlottere nummer werd toch prima gebracht en ze nam je mee terug naar die dagen dat elke relatie gedoemd was. De afsluiting was er met het toepasselijke ‘The Wild One’, een lied gebaseerd op het karakter van ‘Ronja de Roversdochter’ van Astrid Lindgren waarin de hoofdpersoon vriendschap sluit met de zoon van de aartsvijand van haar vader en beide zich niets aantrekken van wat beide papa’s daar van vinden. Het was een stoer lied vol ingehouden kracht en goed gekozen om dit aanvankelijk wat wiebelige, maar steeds sterker wordende optreden mee af te sluiten. Graag snel weer Robin IJzerman op het podium.
Robin IJzerman neemt je mee in haar gevoelswereld
