GRONINGEN – Het Brusselse River into Lake kende een doorbraak moment toen frontman en centraal persoon in de band Boris Gronemberger in 2017 solo door Agnes Obel onder hoede werd genomen en als voorprogramma toch een groot publiek wist aan te spreken. Normaal is River into Lake een zesmansformatie die, hiervoor onder de naam V.O., vooral het schrijven van muziek voor theater en film als specialiteit kende. Met het album ‘Let The Beast Out’ treedt de band nu weer met vernieuwde energie voor het voetlicht en keert ook Agnes Obel terug in beeld. In Spot / De Oosterpoort had de zangeres wederom Boris Gronemberger als eerste het podium opgeschoven om het publiek te vermaken. River into Lake maakt een zware indie synthpop. Voor ‘The Book on your Chest’ bediende hij zich alleen van zijn knopjes van de synth om een donker fundament te scheppen, waarop hij zijn rustige zang liet renderen. Het is een sound die even wennen vraagt. De muziek van River into Lake zal zeker niet iedereen direct aanspreken en ook in De Oosterpoort duurde het twee of drie nummers voor de toeschouwers echt werden gegrepen door het spel van Gronemberger. Deze muzikale veteraan met ervaring in bands als Girls in Hawaii en Françoiz Breut straalde rust uit en gaf zijn publiek die wen tijd. Het nadeel van solo optreden was dat de frontman van de band dus ook alles moest bedienen en daarom stond weggestopt achter zijn kastjes en beperkt werd in zijn bewegingsruimte als hij met gitaar in de ene nu en dan zijn schuifjes moest bedienen. Voor ‘Fiber Glass’ pakte hij zijn gitaar erbij. In dit nummer dat iets meer uptempo was zette hij met de electronica een beat neer, waarop hij met zijn gitaar varieerde. Dit was ook het geval in ‘Far From Knowing’, waar hij stevig zijn gitaar liet klinken en in de effecten iets meer variatie had. Nu en dan had River into Lake ook een aankondiging en waar die inhoudelijk prima waren, werd het toch weer verwarrend door de dappere, maar minder geslaagde, poging dit in het Nederlands te doen. Regelmatig, soms om de zin, schakelde Gronemberger om naar het Engels. Het is aan te raden om hierin vooraf een duidelijke keus te maken. De spanning van de liedjes van River into Lake zit hem vaak in de contrasten. In ‘Misunderstanding’ bijvoorbeeld was de gitaar vlot en stevig, maar de zang hierover langzaam, waardoor het mooi schuurde. In ‘Let The Beast Out’ was juist de synth die een rustige ondergrond bood, maar vonden zang en gitaar elkaar in een vlot tempo. De zaal was inmiddels goed bij de les bij het gitaarnummer ‘Grande Prairie’ en met het vlotte ‘Devil’s Hand’ kwam het afscheid dat charmant werd opgedragen aan alle vrouwen in de zaal. Een kennismaking om even aan te wennen en dan nieuwsgierig te zijn hoe dat klinkt met een volledige band en de ruime tijd om het goed neer te zetten.
River into Lake maakt nieuwsgierig
