Soms heb je van die albums dat je binnen vijftien seconden weet dat dit een heerlijk album gaat worden. Na dat aantal tellen klinken de harmonieën van gezusters Leah en Chloe Smith in de aloude gospel ‘I Believe In Being Ready’ en het is onmiddellijk fantastisch. Het zingt, nee het jubelt op dit nieuwste album van Rising Appalachia en beide zussen en oprichters van de band beschouwen hun stem dan ook als het belangrijkste instrument. Nummer na nummer word de zang in al zijn pracht in de schijnwerpers gezet. Toch zijn het niet alleen stemmen. Op het album spelen ook Rising Appalachia oudgedienden David Brown op staande bas en bariton gitaar en percussionist Biko Casini op onder andere de n’goni en twee nieuwe leden Arouna Diarra ook op de n’goni en de talking drum en de violist en cellist Duncan Wickel mee met als producent de legendarische Joe Henry die de eer krijgt als eerste producer van buiten te worden gevraagd door de gezusters Smith. Het levert een heerlijk licht album op, niet inhoudelijk, maar door de prachtige stemmen die boven de muziek uitstijgen en de vele uptempo nummers, zoals het prachtige ‘Harmonize’ en door de inspiratie uit de gospel hoek die natuurlijk het verheerlijken als doel heeft. Een aantal gastmuzikanten doet zijn bijdrage aan dit album. Op ‘Speak Out’, een krachtig nummer waarin afstand genomen wat het Zuiden van de Verenigde Staten een slechte naam geeft, een soort van protestsong, is het Ani DiFranco die haar stem leent aan dit lied. Is de stem het belangrijkste instrument van Rising Appalachia, dan gaat dat niet op voor ‘Love Her in the Mornin’ een fiddle tune als ode aan de fiddleplayers uit de Appalachia Mountains, waarna in de gospel ‘Shed Your Grace’ weer die fantastische indrukwekkende zang de boventoon neemt met een gastrol voor zanger Trevor Hall. In de muziek van Rising Appalachia zijn veel invloeden verwerkt. Dat begon van de hiphop en de fiddle kampen waarmee Leah en Chloe Smith mee opgroeiden, maar ook gospel, Americana en allerhande wereldmuziek werd geabsorbeerd en verwerkt tot een prachtige mix, zoals in ‘Sadjuna’ met een Ierse viool tegen over een Afrikaans ritme. Een prachtige crossover, maar in andere nummers is het juist dat terug grijpen op de Appalachia en in bredere context de muzikale tradities van het Zuiden van de Verenigde Staten die er uit springen. Het levert prachtige nummers op als het intrigerende ‘Make Magic’ of juist het traditionelere maar oh zo mooie ‘Sassafras’. Ieder nummer is verrassend, heeft een eigen karakter en wordt steeds gedragen door die prachtige zang en uitstekende en bescheiden muzikale ondersteuning. Het heerlijk a capella twinkelende ‘Sunny Days’ heft een hoog wauw gehalte. In het donker schittert juist die staal zonneschrijn die door een scheurtje binnendringt des te meer. Het prachtige en meer jazzy ‘Indigo Girls’ en na ‘Resilient’ is die repeat button oh zo verleidelijk. Een album om vaak te luisteren, want dat verveeld nooit.
Rising Appalachia – Leylines
