GRONINGEN – Als je een feestje wilt bouwen, dan is Rats on Rafts al jaren een mooie naam om te inviteren voor een bijdrage. De band nader met rasse schreden zijn twintig jarig jubileum, hoewel dat ook wel een tijd is geweest met hoge pieken en diepe dalen, zoals bijvoorbeeld het verdwijnen van het platenlabel waarbij ze hadden getekend, nog voor hun eerste plaat uitkwam. In 2005 werden de eerste noten gespeeld en in 2008 verscheen hun eerste EP ‘So Long, And Thanks For All The Fish’. De band heeft een warme band met vooral de New Wave, zoals die ontstond in de jaren 80 van de vorige eeuw, maar putten ook uit post-punk en de pop, met een voorliefde voor het afwijkende en onalledaagse. Het leverde hen in Nederland, maar ook ver daarbuiten met verschillende internationale tours met vaak aansprekende namen om het podium mee te delen, een uitstekende live-reputatie op en dus was het eigenlijk vanzelfsprekend dat The Vices Rats on Raft vroegen voor een bijdrage aan Vice Fest in De Oosterpoort in Groningen. De band met David Fagan als zanger en gitarist, Arnoud Verheul op gitaar, Natasha van Waardenburg met de basgitaar en Mathijs Burgler op drums brengt niet veel muziek uit. Naast die ene EP verschenen de albums ‘The Moon is Big’ in 2011, in 2015 werd ‘Tape Hiss’ uitgebracht en in 2021 ‘Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of Rabbit Paths’, welke nummers ook in een live versie verschenen op ‘Visions of Chapter 3: Live At TivoliVredenburg’ in 2022. Dit ter ere van het eerste keer kunnen spelen van de songs door de covid pandemie die tijdens het uitbrengen van het album door Nederland trok. Tussen door werd ook een samenwerkingsverband album uitgebracht samen met de vrienden van De Kift. Voorwaar de nodige adelbrieven om te presenteren in De Oosterpoort en dat deed de band met verve. Al in het openingsnummer ‘A Trail Of Wind And Fire’ bleek die verbondenheid met de New Wave in deze uptempo song en dat werd verder uitgebouwd in het stevigere ‘Olivia’ waarin naast David Fagan verschillende bandleden wisselende de zang op zich namen. Het was de aanloop naar het eerste hoogtepunt dit optreden met ‘The Rise And Fall Of The Plague’, dat met enige psychedelica in de muziek werd ingezet en waarna Mathijs Burgler het tempo bepaalde met felle drums en daarover de zang van Fagan haast geschreeuwd over heen kwam en het op deze manier een fijne urgentie kreeg en de aandacht moeiteloos vast hield in een song waarin de punk heel dichtbij kwam. Via onder andere ‘Tokyo Music Experience’ en ‘Moose’ bleef het lekker vlot en stevig, om dan bij ‘World’ een rustpunt in te bouwen. De liedjes van Rats on Rafts hebben een fraaie hypnotische kwaliteit en nemen de luisteraar mee in de show. Ze verrassen en boeien en blijven je vast houden. De aankondigingen zijn meer anekdotisch en zakelijk dan inhoudelijk en dat is jammer, maar de muziek spreekt ook sterk voor zich. Na dit rustpunt had de band weer voldoende energie voor een eindspint die mooi werd ingezet met ‘Osaka’, een nummer waarin Natasha van Waardenburg en Mathijs Burgler erg goed de voorwaarden scheppen voor de zang die hierin uitstekend tot zijn recht komt en ook het gitaarspel van Arnoud Verheul was in dit nummer prima. ‘Pt. Two: Crossing the Desert’ as fantastisch met driestemmige zang en ook ‘Where is My Dream?’ kon bijzonder bekoren voor werd afgesloten met ‘Epilogue Big Poisonous Shadows’. Aan alles is te merken dat Rats on Rafts een band is die weet wat het doet, die uitstekend een show kan opbouwen en ook de prachtige songs heeft om dit te doen. Een fantastische bijdrage van deze Rotterdammers aan Vicefest.
Rats of Rafts grote vis bij Vicefest
