FOXWOLDE – Het Old Style Weekend in Foxwolde gaat om het reconstrueren van de jaren van de rockabilly in kleding, vooral auto’s – voor de klassieke auto liefhebber een must – en muziek. Gelijkgestemden met zin in nostalgica en feest vinden elkaar op het Drentse platteland. Een band als Mischief past daar zeker bij, hoewel het trio wel enige moeite had om de band met het publiek te slaan. Dat was net terug van de traditionele autoraces en zat her en der nog aan de steak van de barbecue. Dat duurde echter niet lang, Allengs verschenen de eerste dansparen op de dansvloer en kreeg de band uit Utrecht de handen meer en meer op elkaar met hun mix van eigen werk en klassiekers uit de periode. De band begon ook wat erg rustig op een moment dat de atmosfeer juist wel een oppepper nodig had. ‘That’s The Way I Feel’, een prettig rustig rockend nummer had wellicht iets later in de setlist gemogen. De pit kwam er in bij ‘I Love You, Yes I Do’ dat lekker swingend was, maar deze uitnodiging van de gebroeders Daze en Pat van de Erf en Richard Verheul werd vooralsnog afgeslagen. Het drietal heeft met Daze van de Erf een aansprekende gitarist die niet alleen zijn vingers laat spreken, maar ook op het podium voor de reuring zorgt door er regelmatig een flitsende shuffle uit te gooien. Broer Pat is een kundige bespeler van de staande bas en Richard Verheul een breedlachende drummer. Een fijn op elkar ingespeeld trio. Het aanbod van Mischief bestaat uit veel rockabilly, afgewisseld met country en rock and roll met dat gevoel van de jaren 60 en 70. In fraaie bijpassende outfit stonden de heren op het podium op een prettige manier het publiek bij de show te betrekken. Dat lukte beter en beter, vooral toen het mooie en vrolijke ‘My Automobile’ werd gespeeld. Een lekker rockabilly nummer over een onderwerp dat het publiek aansprak. Daarna een fijn country deuntje met If I Could I Would’ en het erg mooie en lekker vlot neergezette ‘Mary Mary’. Ook regelmatig was er plek voor andermanswerk. Prachtig was de uitvoering van ‘Down the Line’, van Jerry Lee Lewis en ook ‘Mona Lisa’ bekend van Nat King Cole maar geschreven door Ray Evans and Jay Livingston was aansprekend. Erg goed was ook nog ‘Hot Rod’. Mischief bracht je terug in de tijd. Uitstekende muzikanten met adequate zang, waarbij ze alle drie hun steentje aan bijdroegen. Een mooie mix van eigen en andermans werk. Er kon gedanst worden en er werd gedanst.
Prettig Mischief laat jaren ’50 herleven
