GRONINGEN – Wat neem je mee figuurlijk mee van een concert. Sommige mensen niks, want de muziek van de Britse singer songwriter Anna B Savage was voor een groep duidelijk te intens voor een zonnige zondagmiddag, waarin ook veel ander makkelijker vermaak voor handen was. Anderen apprecieerden wellicht die intensiteit en oprechtheid in haar liedjes het meest en hollen vandaag naar de platenzaak voor haar debuutalbum ‘A Common Turn’ uit 2020 en haar vorig jaar verschenen EP ‘These Dreams’ of wellicht zelfs haar debuut EP uit 2015 waar ze al indruk mee maakte in bepaalde kringen. Het kan zijn dat juist haar stem, bewogen, warm en diep, vaak robuust, maar regelmatig ook kwetsbaar je het meest bijblijft en je intrigeert of juist haar teksten vol angsten, seksualiteit en relatieproblematiek. Wat je in ieder geval zou moeten meenemen is de gedachte aan haar pretoogjes, want die geven hoop. Hoe veel angst, melancholie en kwetsbaarheid er ook in haar liedjes zit, die pretoogjes triomferen steeds. Anna B Savage is eindelijk op toer met beide albums, nadat ze haar debuutalbum in de Corona pandemie had uitgebracht. Het bracht haar naar Noorderzon en dat was een mooie kennismaking met deze zangeres uit Londen. ‘Baby Grand’ was het eerste punt op de setlist agenda en gelijk een mooi voorbeeld van wat deze late namiddag en vroege avond te bieden zou hebben. Solo op op het podium op blote voeten met alleen haar gitaar begon ze rustig, maar werd het steeds gedrevener en intenser. Anna B Savage beleeft de emoties in haar liedjes met haar hele lichaam. Ze krimpt ineen, staat op de puntjes van haar tenen, beent fel over het podium of zoekt juist achter op de bühne even een moment om zichzelf te herpakken. Haar gezicht is een open boek, waar de pijn zichtbaar over heen glijdt, de lach doorbreekt en de lolletjes in haar ogen spreken. Je merkt dat het soms ook spannend voor haar is, want ze speelt naast haar al eerder uitgebracht werk, ook een aantal nieuwe nummers. ‘Hungry’ is zo’n nieuwe song. Gelukkig dresseert ze die spanning snel, want dit blijkt een erg mooi rustige song, die opvalt door een heel fijn fluitje. Terug naar het bekendere werk is ‘Bedstuy’ traag, maar fantastisch intens en groeit zo uit tot het eerste hoogtepunt van de show. Het is ook zo’n song waarin haar zang prachtig tot zijn recht komt. Dat komt ook tot uiting in het kleine stukje A Capella in ‘Corncrakes’, wat nu en dan wat feller is. Wat fijn is dat de zangeres uitstekend verstaanbaar is. Je kunt de teksten volgen van haar alternatieve indie songs. Haar voordracht heeft wat theatraals, maar is fantastisch en ze ondersteunt dat met fijn gitaarspel, dat even bewogen is als haar zang. De opbouw van het concert door Anna B Savage is mooi en goed overdacht. Inhoudelijk vertelt ze weinig over haar liedjes, maar ze blijkt, haast in complete tegenstelling met de tragiek van haar liedjes, een gezellige causeur die mensen in het publiek complimenteert met hun haardracht, met ze in gesprek gaat en het een mooie, maar spannende, gelegenheid vind om ook eens haar publiek te kunnen zien, waar ze meestal in donkere zalen staat in het felle licht. Mooi zijn ‘Crown Shyness’, deels welhaast gesproken en prachtig het langzaam in robuustheid toenemende ‘Since We Broke Up’, waarin ze vooral voordelen ziet en eindigt met de hoop nooit weer verliefd te worden. Na het liedje knipoogt ze dat ze toch weer de liefde heeft gevonden en dat het erg fijn is. ‘These Dreams’ is de entree naar wat ze het “Angst” gedeelte van haar show noemt. De intensiteit in nummers als het vlottere en stevigere ‘Two’ dat eindigt met een gil en ‘Dead Pursuits’ is enorm en het is een prestatie om dit over te laten komen op een zomers veld in een druk park. Het concert eindigt prachtig met ‘One’, waarmee rustig haar publiek weer terug naar het Noorderplantsoen in Groningen wordt gebracht uit de angstdromen van Anna B Savage en men terug keert naar de wereld van onbezorgdheid, ondertussen die pretoogjes voor bezorgdere tijden in het achterhoofd houdende.
Pretoogjes en intensiteit in overvloed bij Anna B Savage
