GRONINGEN – Een klein meisje zwaaide met de langspeelplaat ‘Het is een WIES’ op de Vismarkt in Groningen om de aandacht van Jeanne Rouwendaal, Tobias Kolk of Dan Huijser te krijgen. Als het album een vondst was op de vrijmarkt tijdens Koningsdag even verderop, dan had dat meisje met haar vader een pracht vondst gedaan, maar waarschijnlijk was ze special naar de Koningsfeesten op de Vismarkt gekomen voor een handtekening. Bij een Koningsfeest horen tegenwoordig ook strenge bewakers en hoge afrasteringen. Midden in de soundcheck merkte zangeres en gitariste Jeanne Rouwendaal het meisje op en stuurde onmiddellijk een assistent op pad en even later was de ook de jongste fan uitermate blij met een gesigneerde plaat. WIES bouwt al enige en met succes aan de weg. Hun “rammelende elektronische popmuziek in het Nederlands” spreekt aan en krijgt in toenemende mate waardering en fans. Genomineerd voor een Edison, winnaar Grote Prijs van Nederland en winnaar of genomineerd voor tal van andere awards. Op tour met Blöf en eigenlijk zag iedereen dat wel aankomen die de prille stapjes van WIES bijvoorbeeld tijdens de Popronde in een donkere kelder in Assen meemaakte. WIES was toen eigenlijk al te groot, maar moest nog aan bekendheid winnen. Op de Vismarkt was alleen maar te constateren dat ook dat laatste is gelukt. De teksten werden woordelijk meegezongen door een deel van de massa en met hun show zullen ook mensen die WIES nog niet hadden ontdekt curieus geworden zijn naar wat Rouwendaal en haar kompanen allemaal te bieden hebben. Vlot vloog de band uit de startblokken met ‘Bandje’ een antwoord op de dedain van minister Hugo de Jonge in de Covid periode die zo slecht vielen. Een statement die aankomt en hopelijk blijvend wordt gehoord in Den Haag dat cultuur en ook “bandjes” een enorm belangrijk onderdeel zijn van wat ons samen brengt als maatschappij, zie maar de vrolijke massa op de Vismarkt als bewijs. Een fikse, maar korte uitbarsting, die prima werd gevolgd door het rustigere ‘Gewoon je Maat’. Helemaal onverwacht is het succes van WIES niet. Jeanne Rouwendaal is een gelouterde muzikant die via de band The Bent Moustache het wereldje binnen kwam en daarna als singer songwriter veel succes kende. Tobias Kolk baste voor Yip Roc en zijn solo project Aloys en leeft zijn jeugddroom als professioneel muzikant. Dan Huijser maakt als drummer sinds vorig jaar deel uit van de formatie en verdiende zijn sporen bij onder andere A.M. Sam en Someone. De band heeft een mooie afwisseling in de set list. ‘Maar ik doe het toch’ is rustig en met een mooie gevoeligheid. ‘Het prachtige ‘Radiostilte’ kent een prima variatie door een snel refrein en rustigere coupletten en het schitterende ‘Leugenaar’ bouwt fraai op naar een mooie robuustheid en wordt ook steeds urgenter. Na nog een mooi gevoelig nummer vol tragiek is het dan tijd voor dansen in het uptempo ‘Meisje’. Rouwendaal is een prima frontvrouw met aansprekende stem die constant het publiek bij de show betrekt, maar nu en dan nog iets inhoudelijk mag worden. Haar bandleden zijn hele fijne muzikanten, die nog nogal ver uiteen op het podium staan. Het hoogtepunt van het optreden is het prachtige ‘Wat als het water stijgt’ met een mooie poëtische tekst en heel fijn gebracht met Rouwendaal die solo inzet en dan bijval krijgt van haar collega’s. ‘Soms is het te laat’ is een nummer dat wel inhoudelijk en toelichting krijgt over je wilde haren verliezen en terugkijken op je jeugd en de dingen toch nog doen, die je je toen voorgenomen had, net als afsluitende ‘Barman’ over loslaten van geliefden. In de eerste jaren was de band wel eens wat verbeten, maar daarover is een mooie mildheid gekomen. WIES lijkt klaar voor een volgende stap, en dat is naar de eredivisie van de Nederlandse pop. Een heerlijke show.
Prachtige momenten met WIES
