GRONINGEN – Het plezier spatte van het podium. Een bekende grote en minder behaarde popfotograaf stond al snel mee te deinen en instemmend te knikken. Ja dit kon hem bekoren en dat was wel de algehele mening in Koster in Groningen waar Senna Black haar visitekaartje afgaf. Een prachtig swingende band met uitstekend eigen werk en prima gekozen covers. De formatie rondom Sanne Hoeksma was vanaf het eerste moment in topvorm. Op haar net uitgebrachte EP klinkt ze nog wat meer in de richting van de Americana met bleus en country, op het podium staat er een zangeres die ook in de soul haar mannetje staat. Senna Black opent met twee liedjes die een statement maken. Hier zijn we! ‘Ain’t nothing Wrong With That’ en vooral het prachtige ‘Ocean of Love’ zijn stevige liedjes gezongen door een powervrouw. Vanonder haar hoed zingt Sanne Hoeksma uitmuntend. Weer zo’n jonge en zeer getallenteerde Nederlandse zangeres die aan het venster tikt. Dan gaat het even wat rustiger. ‘Here comes the Rain’, ‘Happily ever After’ en het gloednieuwe ‘Count the Days’, dat voor het eerst gebracht wordt, bewijzen dat Senna Black ook in het rustiger werk glansrijk overeind blijft, hoewel ze net even imponerender is in het stevigere werk. Het is pas de tweede keer dat de band in deze setting op het podium staat. Dat is eigenlijk niet te merken. Eén keer staat er verwaring als het verkeerde nummer wordt ingezet, maar voor de rest swingt het er heerlijk op los met vooral een prettig orgeltje en uitstewkende gitaarsolo’s. Een ander nadeel is dat om een setlist die liefst 24 nummers bedraagt vol te spelen er nog niet voldoende eigen materiaal is. Gelukkig heeft de band een goed oor voor covers die haast naadloos in het eigen werk passen. ‘Stop’ van Sam Brown bijvoorbeeld, hoewel hierbij toch erg dicht bij het origineel blijft. En eigen stempel drukken lukt beter bij Tenessee Whisky van Christ Stapleton en minder bij ‘It’s a Man’s World’ van James Brown. De leukste cover is ‘You and I’. Het liedje van Lady Gaga krijgt niet alleen een Senna Black smoel, maar erin komen ook ‘What’s up’ van de 4 Non Blondes en ‘Hey Jude’ van The Beatles terug. De eerste set wordt afgesloten met het erg mooie ‘Higher’ van de nieuwe EP. Verheugend dat het eigen werk niet onder doet voor de covers. Reden te meer om het aantal covers rap terug te brengen, want ook na de pauze kwamen bijvoorbeeld ‘I Rather Go Blind’ van Etta James en nog een aantal covers langs. Ook nu lag echter de nadruk op het eigen werk. Met ‘The Devil’s Arms’ en ‘When You lose Somebody’ werd afgesloten. Her en der nog een puntje op de i, maar een verrassend sterke kennismaking met deze prille band die zo maar eens met dergelijke optredens een mooi festivalseizoen tegemoed kan gaan.
Prachtig optreden van Senna Black in Koster
