STEENWIJK – Een dag voor de Texaanse troubadour Matt Harlan zijn Nederlandse toer afsloot in De Amer in Amen stond hij op Kopje Cultuur in Steenwijk. De Amer is altijd een podium waar goede songwriting hoog in aanzien staat en waar deze meester in zijn vak altijd optimaal zijn liedjes kan brengen voor een deskundig publiek. Echter één liedje komt vast en zeker niet zo mooi tot zijn recht als op het podium van Kopje Cultuur. Hoogtepunt op de bühne in De Laatste Eer, een plek waar leven en dood heel nabij elkaar komen in deze voormalige kerk ingericht om afscheid van elkaar nemen en het leven te herkennen en vieren, was de prachtige ode aan een overleden vriend. Dit nummer dat eigenlijk nog geen titel, “voorlopig noem ik het ‘Looking at the Sky’,” heeft schreef hij nadat een vriend in de pandemische tijd, overigens niet aan covid, overleed, maar door het rondwarende virus er eigenlijk niet op gepaste wijze stil kon worden gestaan bij het leven van de overledene. Dat deed Harlan op indrukwekkende wijze, duizenden kilometers van Texas en in een ander uitvaartcentrum, alsnog. Het is een liedje dat bevestigt dat deze Texaan tot de groten in het songwriterschap hoort en met mensen als John Prine, Townes van Zandt, Elisa Gilkyson en John Gorka in één adem genoemd mag worden. Door wijzigingen in zijn persoonlijke leven en de hedendaagse moeilijkheden van intercontinentaal reizen trad Harlan solo op, ook ter promotie van zijn laatste album ‘Best Beasts’, dat in 2020 op de markt kwam. Hij is een ietwat chaotische, maar heerlijke performer met prachtig gitaar spel en betoverende zang waardoor zijn zielenroerselen voelbaar zijn. Geïnstalleerd op het podium ging hij van start met het oudere ‘Old Spanish Moss’ een prachtige song die sfeervol de toonzet van de folky liedjes die je kunt verwachten. Onopgesmukt, zeer oprecht en uitermate geloofwaardig brengt Harlan zijn songs. Vaak met een mooie, maar wat hectische inleiding, waar hij nog net wat meer de tijd voor mag nemen. Met deze inleidingen weer hij wel het makkelijker te maken om de liedjes ook voor het publiek invoelbaarder en herkenbaarder te maken. Je kunt je emotie en aandacht er in investeren. Prachtig was ‘Half Developed Song’ dat bluegrassy en ook mooi uptempo was voor hij het met ingehouden robuustheid impressionante ‘Best Beasts’ en de rustige en zeer persoonlijke ode aan zijn vriend speelde als prachtig centraal punt in zijn optreden. Harlan is een fijne gitarist en heeft een prima stem. Een stem die hij gebruikt om de gevoelens over te brengen. Wat volgde op de setlist was een mooie boodschap waarin hij het tempo weer wat omhoog bracht in ‘Riding With The Wind’, waarbij je vaak in het leven wind tegen hebt, maar soms heb je hem ook lekker in de rug. Een mooie boodschap, zoals eigenlijk elk tekst van Harlan wel het na lezen waard is en herkenbare emoties verwoord. Op deze manier bracht hij niet alleen qua tempo, maar ook qua emotie een mooie variatie in zijn setlist en boude hij het logisch op. Vlak voor het einde was bluesy ‘Low Pressure’ het volgende hoogtepunt waarin een hurricane met overvloedige regenval tevens als metafoor dient tussen hen met bezit en zij di het niet hebben. Met ‘Mozart’, eindigde deze Amerikaan, een vaarwel of beter tot snel, liedje waarmee rustig afscheid werd genomen. Matt Harlan was in topvorm en van zijn prachtige songs krijg je niet snel genoeg, tot snel hopen we dus en hopelijk met zijn begeleidingsband en nog meer van die fraaie songs.
Prachtig eerbetoon Matt Harlan aan overleden vriend op Kopje Cultuur
