GRONINGEN – Een getroebleerde ziel, een tekort leven, maar wat een prachtige liedjes heeft Tim Hardin aan de wereld achter gelaten. Een enkeling kent hem wellicht nog van ‘How Can We Hang On to a Dream’ dat in Nederland ooit bekendheid kreeg een veertigtal jaar geleden als soundtrack van een film. Hardin maakte dat nooit mee, want drugs en drank deden hem een aantal jaar daarvoor de das om. Hij heeft fantastische liedjes geschreven en gezongen. ‘Reason to Believe’, ‘Simple song of Freedom’ en ‘It’ll Never Happen’ bijvoorbeeld. Dat laatste nummer was de afsluiting van het concert van Lady Blackbird tijdens Rockit in De Oosterpoort in Groningen. Het contrast kon wellicht niet groter tussen de melancholische folkzanger uit de jaren 60 en 70 en de extravagante jazz en soul zangeres van nu, maar, zonder de naam van Hardin te vermelden, wat maakte ze er een fantastische uitvoering van ‘it ‘ll Never Happen’ en hopelijk is het voor veel mensen ook een aansporing om weer naar Tim Hardin te gaan luisteren. Dat op een festival als Rockit wat speciaals staat te gebeuren is vooraf te zien aan hoeveel mensen er voor de deur staan te wachten. Dat waren er vele. Tot op de trappen van de Oosterpoort stonden reikhalzende mensen te wachten op het moment dat de deuren open zouden gaan, andere artiesten negerende die ook aan hun Rockit bijdrage wilden beginnen. Lady Blackbird, de artiest die eerder bekend stond als gospelzangeres Marley Munroe, is een sensatie in haar genre. Haar album ‘Black Acid Soul’, van wie recent ook een deluxe uitvoering is verschenen, maakte grote indruk en haar optredens met opmerkelijke outfits zijn feestjes. Daar was dit Rockit optreden geen uitzondering op en veel mensen hadden speciaal tot het einde gewacht om dit mee te maken, nadat eerdere shows in Groningen zeer in de smaak waren gevallen. Het intro waarmee het verschijnen van de band in Groningen werd aangekondigd, was steeds indringender en vestigde de aandacht mooi op het podium en bracht daarbij het verwachtingsniveau nog verder omhoog. Erg mooi en aanvankelijk ingetogen en klein werd ingezet met ‘Hellhound on my Trail, maar dit Robert Johnson nummer ontwikkelde zich prachtig en als een vlinder spreidde het de vleugels en steeg op. Dat was eigenlijk van toepassing op het hele optreden. ‘Collage’, met een hoofdrol voor de bas was prachtig en het had een fantastische intensiteit. ‘Blackbird’ kreeg dan weer het label mooi, na een zeer fraaie uitvoering van dit Nina Simone nummer. De invloeden van Lady Blackbird zijn goed te beluisteren. ‘Five Feet Tall’ is een eigen nummer, maar zou ook zo uit de doos van Billie Holliday kunnen komen, gebracht op en manier zoals we dat ook van Lady Day kennen. Op het podium is Lady Blackbird niet de grootste prater. Nu en dan introduceert ze een nummer, maar vaker nog betrekt ze gewoon het publiek bij de show met een kort praatje of een gebaar. Haar fantastische stem wordt prima ondersteun door een uitstekende band en naadloos stuurde die formatie van ‘Five Feet Tall’ in één keer door in ‘Fix It’. Als je zo’n mooie stem hebt, zou je denken dat je constant daarmee uitpakt, maar regelmatig hield de zangeres het fraai ingetogen en dat kwam haar ook vaa ten goede. Het maakte een nummer als ‘Did Somebody Make A Fool Out of You” prachtig mooi. De kwaliteit van de band werd onderstreep in deze cover van the Swamp Fox Tony Joe White. Dat is een begenadigde gitarist en ook zijn collega van Lady Blackbird kreeg in dit nummer de ruimte te soleren en zijn Cry Baby pedaal volop in te drukken. Hierna ging het tempo omhoog in ‘Woman’ en ‘Feel it Comin’ voor fenomenaal werd afgesloten met die bloedstollend mooie uitvoering van ‘It’ll Never Happen’ en als toegift het statement ‘I Am What I Am’ en inderdaad, deze artiest mag er zijn en zorgde voor een geweldige afsluiting van het Rockit festival en stuurde de bezoekers gelaafd aan prachtige muziek de nacht in.
Prachtig eerbetoon aan Tim Hardin bij Lady Blackbird
