STEENDAM – Het was gewoon zo’n fijn intiem concert, waarin diep gevoelige en prachtige momenten werden afgewisseld met wat rommeligere stukken. Ashtyn Barbaree stond solo geboekt, maar kwam met band en dat gaf allemaal niks. Het was heerlijk om te zien hoe dit jonge Amerikaanse talent uit Fayetteville in Arkansas zich aan het ontwikkelen is. Fayetteville was ook lang de woonplaats van de geweldige Shawn James en muzikaal is ze groot geworden door ademloos te luisteren als hij in het plaatselijke koffiehuis solo optrad. Een andere bekende Arkansasiaan is Johnny Cash en met diens team nam ze haar debuut EP op. Met de bus en trein trekt ze nu door Europa om haar liedjes aan de man te brengen en haar vaardigheden verder aan te scherpen via de gespitste oren van de Europese luisteraar, waar ze in Amerika vaak in rumoerige kroegen moet optreden. De zangeres is nog piepjong en mag in de kroegen nog geen drank. Het eerste verzoek is dan ook meestal om wat ‘Cinnamon in my Coffee’. Een lekker vlot en heerlijk openingsnummer, waarbij ze werd begeleid door Nick Caffrey op de basgitaar en Jacob Campbell op gitaar. Zelf speelde Barbaree voor de pauze op ukelele en na de pauze op gitaar. Het meest opvallende, behalve de lekker frisse aanpak van de Americana, is de stem van Ashtyn Barbaree. Die is hoog en prachtig, maar ook af en toe irritant en gevoelig. Het is een stem die op zijn mooist dwars door je ziel snijdt en je in ieder geval nooit onverschillig laat en daarmee een enorme kwaliteit. Shawn James heeft niet voor niet geïnformeerd of ze op één van zijn komende albums wil meezingen. Na het mooie ‘Fades Away’ iets rustiger en één van de liedjes waarin Jacob Campbell toonde een hele fijne gitarist te zijn, zoals hij meer liedjes op een prachtige manier invulde, ging het nog rustiger in ‘Head in the Clouds’, een liedje over met een roze bril naar je geliefde kijken. In haar aankondigingen wist Ashtyn Barbaree goed met een paar woorden een lied neer te zetten. Even kort de betekenis of wat anekdotisch. ‘What You’ve Done’ gaat bijvoorbeeld over de aanvankelijk moeizame relatie met haar vader en ‘Not Today’ over de buurjongen waarop ze verliefd was, maar die haar vraagt te helpen met het veroveren van de dame waar hij zijn zinnen op heeft gezet. Beide begeleiders kregen ook de gelegenheid om even in het spotlicht te staan. Nick Caffrey zong een Spaanstalig kerstlied, door hem geschreven om zijn Spaans op peil te houden en na de pauze kreeg Jacob Campbell de leadzang in een klassieke mijn song ‘Sixteen Tons’, ook gezongen door Johnny Cash. Johnny Cash mocht niet ontbreken en kreeg een hele fijne versie van ‘Folsom Prison Blues’ in de eerste set, die prachtig werd afgesloten met ‘Stings’. Halverwege bleek het optreden prachtige momenten te hebben, maar de band kon dit nog niet de hele set doortrekken. In sommige liedjes raakte het trio even elkaar kwijt, om dan weer samen te komen en dan was het ineens weer geweldig. De samenzang met de hoge stem van Barbaree en de zwaardere herenstemmen kon ook niet altijd overtuigen, maar de potentie is er volop. Sommige liedjes mogen ook nog wat meer naar de sterke punten van Barbaree worden geschreven, want in één of twee liedjes bleef de zang wat vlak. Na de pauze ging het niveau omhoog met een prachtig ‘Little Darling’ en het mooie ‘How Was I Supposed To Know’ voor met ‘Rhythm of the Road’ een schitterend hoogtepunt werd bereikt. Voor de laatste twee nummers werd de hulp in geroepen van Phillip Cannon als extra zang en met ‘I’ll Be There’, werd dit concert afgesloten. Ashtyn Barbaree heeft een geheel eigen geluid, kan verdomd goede liedjes schrijven en heeft met Caffrey en Campbell twee uitstekende begeleiders om zich heen. Zelf is ze ook prima muzikante. Her een der moeten nog puntjes op de i en zaken op hun plaatsvallen. Als dat gebeurd zijn Lucinda Williams en Shawn James niet meer de enige muzikale geweldenaren uit Fayetteville Arkansas.
Potentievolle Asthyn Barbaree vermaakt in Steendam
