GRONINGEN – De soundcheck van het Belgische Portland op de Euregional Showcase in de Drie Gezusters in Groningen bij Altersonic tijdens het Eurosonic gebeuren wilde niet erg vlotten. Het stond uiteindelijk niet een prima optreden van de band in de weg dat dus wat na de beoogde tijd begon. Portland zette in met het voortreffelijke ‘Lucky Clover’. Een fijne kennismaking met deze formatie die in België al voor de nodige reuring zorgt, maar in Nederland en helemaal in het Noorden nog een onbekende grootheid is. Niet helemaal echter, want met een 2 Meter Sessie en een groot verwachtingsvol publiek bij Altersonic had de band toch voldoende aantrekkingskracht.Dat bleek terecht. De oorspronkelijk rondom Jente Pironet en Sarah Pepels gebouwde band, met nu ook nog drummer Arno De Bock en toetsenist Gill Princen, brengt fijne Indie dreampop. Vooral frontman Jente Pironet gaat helemaal op in zijn muziek en te zien is dat het zijn ziel en zaligheid bevat. Het zijn melancholische liedjes die de band brengt, zoals bleek uit ‘Expectations’ dat het openingsnummer volgde. Wederom een prima en wat krachtiger nummer, waarbij Pironet diep in zijn emotie duikt en dat is uitstekend, maar daarbij moet de zang af en toe niet vergeten worden. Deze moet constant op het hoge niveau blijven die hij bij tijden weet te bereiken. Het mooiste nummer in de opening was ‘Pouring Rain’. Alleen de titel druipt van de melancholie. Hierna bracht de band even wat rust in de set rustigere, maar intens gebrachte met ‘Have You Met Jolene’. Hier staat gewoon een fijne band met veel potentie. Her en der mag nog een stapje worden gezet. Wat meer rust worden gebracht om de passie en de lust tot spelen in evenwicht te brengen. Helaas bestaat er de wereld van de schoonheid en mooie tijdloze liedjes, waarin de samenwerking tussen Pironet en Peppels alleen maar mooier wordt en de harde wetten van de muziek industrie en de festival werkelijkheid. De band wilde nog uren doorspelen en de tijd die het begin verloren was geraakt achteraf in halen. Het volgende item op de agenda stond al aan te dringen om op te bouwen. Het is een begrijpelijke realiteit van beide kanten. Het compromis, nog één extra liedje na de beschikbare tijd, zodat het publiek ook nog van ‘Secrets’ kon genieten wat een prachtige afsluiting was. Met een dergelijke kwaliteit moet ‘Portland’ tot ook gauw weer op een podium in de buurt staan met dan alle tijd.
Portland laat de melancholie druipen
