GRONINGEN – Tamar leek zich een decennium geleden te kunnen gaan opmaken voor een veelbelovende loopbaan als popartiest, maar Tamar werd even weer gewoon Tamar Tanasale en was een aantal jaar bezig met andere belangrijke zaken. Nu is er de herstart van haar loopbaan, een bulk aan levenservaring rijker en met een strak oog op de prijs. Via het Drentse circuit van poptalent dat serieus bezig is om verder te komen met hun vak lijkt Tamar toch nog haar droom invulling te geven. De zangeres uit Roden, het dorp van Ot en Sien, was door Jonathan Rhodes gevraagd om een bijdrage te leveren aan een singelpresentatie in EM2 in Groningen. Dat was niet toevallig, want op deze single zingt ze mee. Voor dit optreden had ze gitarist Erik de Vries, normaal onder contract bij De Kat, aangezocht om haar te assisteren. Tamar ging van start met ‘Dagdroom’. Een rustig verhalend nummer, waarin het gelijk goed kennismaken was met de warme stem van Tamar en haar fraaie, vaak poëtische teksten. De bijdrage van De Vries op elektrische gitaar zorgde voor net wat pittige accenten, waardoor ook muzikaal het ook wat voller was en met meer mogelijkheid tot variatie. Een fijne aanvulling op het traditionele beeld van dame met gitaar, wat zo vaak met een singer-songwriter wordt geassocieerd. Begon Tamar dat decennium terug met Engelstalige liedjes, tegenwoordig bij Tamar 2.0 is het Nederlandstalig wat ze zingt en dat is een goede keus. Het past bij haar en geeft haar mooie teksten nog net iets meer aan herkenbaarheid en dus begrip bij het publiek. In haar liedjes zijn vaak herinneringen of gebeurtenissen die haar persoonlijk raken die het onderwerp vormen. Met veel liefde zong ze bijvoorbeeld over haar jeugd, waarin zwemmen in Engelbert een positieve memorie was, die ze vertolkte in het fijne en gloedvolle ‘Zacht Water’ en dat gaf weer een mooi opzetje voor het fantastisch mooie ‘Nooit te weinig tijd voor een Liedje’ , waarin rustig en gevoelig, maar ook met de nodige melancholie het ouderschap werd bezongen. Dit liedje spreekt juist zo aan, omdat iedereen immers ouders heeft of ouder is of in ieder geval een moeder als Tamar zou willen hebben, die op de rand van je bed komt zitten en zacht dit liedje voor je zingt, want daar is altijd tijd voor om even zo’n intiem moment te hebben. Na het iets gedrevener dichterlijke ‘En het werd Lente’ en het vlotte, solo gespeelde, maar erg mooie ‘Ik’ was ook het wat robuustere ‘Ik weet niet wat de tantes zingen’ een prachtig hoogtepunt deze show. De liedjes worden fijn geïntroduceerd, maar nu en dan net wat meer pit, een net wat schrijnendere emotie is nog handig om ook wat tegenwicht te geven aan al die heerlijke warmte die je zo omarmt, met een tegenstelling ga je die gloed nog meer waarderen. Mooi is ook ‘Nia’ over de dag dat haar dochter bij haar kwam en haar vertelde dat ze in vervolg Nia wilde genoemd worden. Liedjes schrijven kan Tamar en ze werden meer dan mooi gepresenteerd met haar fijne zang en prima begeleiding. Ze hoopt binnenkort een eigen EP uit te brengen met een boekje met gedichtjes. Dat wordt een evenement om naar uit te kijken is de conclusie als ze met het stevigere meer uptempo ‘Waar het week is” haar bijdrage aan de avond, met goede begeleiding van Erik de Vries, ten einde heeft gebracht.
Poëtische teksten en warme zang bij Tamar
