Het Italiaanse PINHDAR liet in 2019 voor het eerst van zich horen met het debuut album dat dezelfde naam heeft als de band. Genrewijs kun je verschillende stempels er op drukken. Tegen de metal aanhangende rock, Psychedelic dark Pop is hoe de band het zelf benoemd, Trip-hop kan ook de lading prima dekken of Art Pop. PINHDAR is afkomstig uit de nalatenschap van de formatie Nomoredolls, welke behalve in eigen land ook in de Verenigde Staten populariteit genoot. Cecilia Miradoli and Max Tarenzi hebben ook als PINHDAR onmiddellijk succes. Hun eerste album wordt direct bij onze buren de Britten opgepikt en de eerste invitatie om daar te komen spelen volgt al snel. Het duo uit Milaan komt in contact met Howie B, producent voor U2, Bjork, Tricky, Massive Attack en nog veel anderen. Als het duo hem een beleefd mailtje stuurt of hij ook met hun wil werken blijkt hun trackrecord en de eerste ideeën voor een nieuw album bij de Schot in vruchtbare aarde te vallen. Waar ze verwacht hadden nooit iets te horen op deze mail, reageert Howie B vol enthousiasme en biedt hij hen meer dan ze durfden te dromen. Hij mixt de tracks, maar wordt ook producer van het hele album. Het is een album geworden van anno nu. Op het album kijken ze met verwondering naar de periode van de lockdown in Milaan en verwerken dat naar een parallelle wereld die met al zijn vreemde geluiden en surreële beelden wel veiligheid weet te bieden. Op het album worden thema’s als eenzaamheid, onverschilligheid naar elkaar, het klimaat en sterfelijkheid aan de orde. Vragen over het bestaan anno 2020. PINHDAR gaat van start met het rustig openende ‘Anacreonte’, een ode aan de het leven in al zijn genoegens verheerlijkende klassieke dichter, maar hier meer een verwijzing naar wat we achter lieten voor de pandemie toesloeg. Heerlijk is de stem vol dramatiek van Cecilia Miradoli. Het geeft dit nummer qua sfeer al een mooie emotie mee, als langzaam ook het tempo omhoog gaat. Omineus wordt het stokje overgegeven aan het titelnummer. Net wat vlotter is dit ook zo’n song waarin de spanningsboog mooi wordt aangespannen, met in het midden een gefluisterd deel, wat het ook intiem maakt. PINHDAR krijgt zijn naam van de oude Griekse lyrische dichter Pindar, in zijn tijd een symbool van verbeelding en creatieve vluchten in parallelle universums. Die inspiratie heeft de band mooi gepakt in erg goed in elkaar stekende nummers waarin niet met bombarie, maar met subtiliteit een wereld geweven wordt. Elk nummer heeft een persoonlijke ervaring als uitgangspunt. ‘Glass Soul’ is een emotioneel en delicaat nummer met enige desolatie hoorbaar. Het wat stevigere aanvangende ‘Corri’ volgt, maar schakelt ook fijn terug ben vangt je in een nachtmerrie. In ‘Too Late ( A Big Wave)’, dat ook op single is verschenen gat het er om dat door een gebeurtenis, in dit geval een grote golf, we geen opties meer hebben, De zang van Miradoli krijgt, terecht, volop de ruimte. Het is een stem die zowel een nerveuze gejaagdheid in zich heeft, wat het album soms voortjaagt, maar ook een samenzweerderige intimiteit. Een zangeres met veel mogelijkheden. Soms minimaal, soms uitgebreider is er de begeleiding van Max Tarenzi. Mooi is ‘Atoms and Dust’, dat een verwachting loze blik op de toekomst werpt en ‘Hidden Wonders’ dat ook deels wordt gefluisterd, want de aanpak van minder is meer werkt enorm goed bij dit duo. Het mooiste nummer heft het stel tot het latst bewaard. Het magnifieke ‘The Hour of Now’ is een prachtige afsluiting van een beklijvende plaat die je meeneemt in een wereld, zoals we die allemaal hebben leren kennen het afgelopen jaar. Geen vrolijke wereld, maar het levert wel en prachtige plaat op.
PINHDAR – Parallel
