GRONINGEN – “Absolute Spectaculair”, zegt zanger Danny Schmidt als hij met Carrie Elkin een plek in de zaal zoekt om mede Texaan Patty Griffin te beluisteren. Hij is niet alleen. Direct na afloop van het concert er voor stroomt de zaal vol of blijven mensen maar zitten. Jan Donkers kondigt haar aan als het absolute hoogtepunt en de beste zangeres van het genre. Wie zo hoog geprezen wordt, kan eigenlijk alleen maar tegenvallen. Helemaal als je inzet voor een eerste nummer en de aansluiting van je gitaar blijkt niet te werken. Dat werd gefixt, maar enigzins venijnig klonk Griffin wel in haar eerste twee up tempo nummers. Venijnig is in dit geval niet erg, want de stem van Griffin die al zo gelaagd is, krijgt er een extra lading door. Met iedere emotie kan je wat beginnen als je het talent hebt van Griffin. Met het venijn uit de weg schakelt Patty Griffin een tandje terug en brengt een aantal mooie soulvolle nummers en wat Gospel. Het is de opbouw naar één van de hoogtepunten van het concert, het titelnummer van haar nieuwe album ‘Servants of Love’. Een meer dan indrukwekkende Patty Griffin song die geweldig wordt gebracht van achter de piano. Het is het begin van nog veel meer moois. Op gitaar of achter de piano brengt Griffin veel werk van haar nieuwe album. Ze gaat moeiteloos van genre naar genre, haar stem is in topvorm. Haar gitarist bevlogen. Liedjes met goede teksten en een voorbeeld voor iedere liedjesschrijver. Griffin houdt het tempo erin, waarbij ze met humor en prima informatie toch weet de zaak aan elkaar te praten. Ze toont zich op haar collegiaalst en menselijkst als ze David Corley vanaf het podium een snelle genezing toewenst. Haar setopbouw is voorbeeldig. Liedjes zijn fijn geclusterd en worden daardoor fraai gekaderd en zo wordt voorkomen dat de aandacht van het publiek verslapt. Het is allemaal goed en de verwachtingen worden waargemaakt. Gezien de enorme belangstelling voor Patty Griffin had ze eigenlijk wel op het hoofdpodium mogen, nee moeten staan.
Patty Griffin voldoet aan verwachtingen
