GRONINGEN – Alles wat van waarde is, is weerloos. Het is één van de mooiste Nederlandse gezegden. Deze waarheid liet zich gelden bij het optreden van het Streetview Collective tijdens het festival The World We Live In in Groningen. In de tuin van De Loods hadden Miriam den Boer Salmón, Christine Cornwell en Maya en baby Felixbrodt een installatie opgebouwd, waar de luisteraar al wandelend en interactief meegenomen werd op een reis in muzikale beelden, betrokken werd door kleine verhalen voor te lezen en dia’s van steden die wellicht werden gemist. Een prachtig melancholisch idee, waarbij nadrukkelijk het verschil tussen toehoorder en participant steeds meer weg viel en iedereen kon deelnemen op zijn eigen wijze. Maya Felixbrodt is violist en zat in formaties als Sex Kitten Babies, Hatzatz en Zvov, werkt daarnaast als artistiek directeur, componist, choreograaf en viooldocent. Christine Cornwell is componist, producent en violist met onder andere het Illuminate Ensemble, Miriam den Boer Salmón tenslotte maakt de podcast ‘Straatgenoten’, waarbij ze gaat wandelen met creatievelingen uit haar buurt, studeerde aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen en is weet haar strijkstok ook prachtig over haar instrument te laten glijden. Samen vormen ze de Streetview Collective, een groep die in Amsterdam-Noord projecten en evenementen organiseren waarbij de ruimte tussen kunst en gemeenschap wordt weggenomen. Christine Cornwell gaf een korte introductie, dat had iets rustiger en uitgebreider gemogen in de open lucht, juist als het de bedoeling is om de mensen die nog als toeschouwers op de rand van de tuin staan niet alleen te verleiden om dat grindpad te betreden, immers vioolspelers zijn van dichtbij eng, maar ook te laten deelnemen in het stuk, dan moet dat met duidelijkheid. Die eng factor moet als eerste weggenomen worden. Schoorvoeten togen de dapperen als eerste op pad, waar ze al snel Maya Felixbrodt tegen kwam die ze aanmoedigde om voor de microfoon een stuk voor te lezen. Aanvankelijk aarzelend, maar nadat enkele andere festival deelnemers, gewend aan een microfoon, collegiaal hier in het voortouw namen, volgden vele anderen snel, waarbij eens te meer bleek dat spreken en zingen in een microfoon techniek behoeft. Het was een steeds verwisselende caleidoscoop. Niet alleen zwierven de strijkers door hun installatie, waarbij steeds een andere positie werd ingenomen en muzikaal werd gereageerd op elkaar, op gebeurtenissen, Cornwell volgde een bassist al spelend op de voet bijvoorbeeld, of op de voorgelezen stukken, maar ook de toeschouwers op het pad veranderden steeds. Hoogtepunt daarin was een participant die zacht zijn weemoedige lied begon te zinnen, waarbij de dames invielen en een ander dit als soundtrack gebruikte voor het stuk dat ze beeldend voorlas. Een prachtige kwetsbare voorstelling, die wellicht iets te lang duurde, dat kon nog net wat puntiger toen eigenlijk elke toeschouwer wel twee keer rond was geweest en zich kletsende terzijdes vormden of wegzwierven. Wat niet paste was het geluid dat overwaaide van de industrie naast het terrein en wat het spel en de woorden verdrukte. Heeft u een mooie tuin, zo tegen de schemering met sfeervolle verlichting en wilt u iets heel bijzonders en sfeervols, dan heeft de Streetview Collectief uit Amsterdam precies het antwoord. Het was van waarde en schoonheid is nou eenmaal per definitie kwetsbaar.
Participeren met de Streetview Collective
