Palace was zo’n Britse band waar veel van werd verwacht. Beetje bij beetje werd dat opgebouwd met kleine brokjes in de vorm van een EP en mooie optredens om de steeds groter wordende hype te voeden, maar uiteindelijk moet dan ook worden geleverd en daarin slaagde de formatie uitstekend met het uibrengen van het album ‘So Long Forever’. Een prachtig album is het geworden van Leo Wyndham, Rupert Turner, Will Dorey en Matt Hodges. Het is een erg laidback album geworden, met vooral de sterke zang van Leo Wyndham die er uitspring, maar daar wordt hij toe in staat gesteld door de rest van de band. Opmerkelijk genoeg is het juist de titelsong die het minste voldoening geeft. Vlot beloofd het veel zonder echt te leveren. Het liedje had net wat meer punch mogen hebben. Die wordt wel geleverd in prachtige songs als ‘Bitter’, eerder in een andere versie uitgebracht en ‘Live Well’, maar vooral het schitterende verhalende ‘It’s Over’ dat steeds aan intensiteit wint. Het is mooie theatrale alternatieve rock. Palace kwam in 2014 beeld met de mooie EP ‘Lost in the Night’. Op die sound zijn ze verder gaan bouwen. Dat geluid is verder ontwikkeld door de band voor dit album. Af en toe is de reverb wat over de top en klinkt het wat Coldplayisch, maar het album weet moeiteloos toch te boeien. Vooral in de trage nummers als ‘Family’ en ‘Blackheath’ kan de band overtuigen. Volop sferisch en ruimtelijk, met vooral in ‘Family’ ook prachtige teksten. Mooiste nummer van het album is wel het schitterende ‘Holy Smoke’. Wyndham en consorten op zijn best en als je dan denkt dat de genadeklap komt in het afsluitende ‘Slaving On’, blijkt dat een cliffhanger die de verwachtingen wekt voor een volgend album van de Britse band.
Palace – So Long Forever
