Cara Beth Satalino heeft als artiestennaam Outer Spaces geadopteerd. De Amerikaanse, geboren in een minidorpje in de staat New York brengt met ‘Glazing Globe’ haar muzikale vertaling van een zoektocht naar zichzelf na het op pauze zetten van haar relatie. Via meditatie en het schrijven van liedjes probeerde Satalino deze situatie te verwerken en haar aangetaste zelf- en wereldbeeld nieuwe vorm en inhoud te geven. Zichzelf een nieuw doel inn het leven formuleren. Overigens is haar geliefde Chester Gwazda nauw betrokken bij dit album als producent, toetsenist en bassist. Daarnaast speelt drummer Rob Dowler mee en op enkele nummers violist Marty Satalino en saxofonist Ryan Syrell. Nog onder haar eigen naam bracht Cara Beth Satalino in 2012 haar eerste EP uit. Een jaar later was het met ‘Creature of Nature’ dat ze haar eerste werk onder de naam Outer Spaces uit bracht. Hierna volgde een regelmatige stroom van indie-pop albums met als nu dan voorlaatste het album ‘A Shedding Snake’. Het nieuwste album is een fijne nieuwe loot aan de boom van Outer Spaces. Rustige veelal luisterliedjes gezongen met de zeer prettige zangstem van Cara Beth Satalino. In het bijbehorende schrijven valt te lezen dat de artieste zich lusteloos voelde tijdens het schrijven van de nummers van het album. Zo nu en dan schemert dat door en had iets pit niet misstaan, maar over het algemeen is het gewoon een erg fijne plaat met esoterische popsongs. Dat begint onmiddellijk erg lekker met het licht ontregelende ‘I See Her Face’, vlot met jengelende toetsen en prima zang. In het begeleidende PR schrijven wordt de vergelijking met Fleetwood Mac getrokken en dat komt in dit nummer goed naar voren. ‘Truck Song’ begint wat rustiger maar eindigt uptempo en in het titelnummer ‘Gazing Globe’ overtuigt Outer Spaces moeiteloos. Een wat rustiger en bedachtzamer lied, subtiel met mooie viool van Marty Satalino, net zoals de de saxofoon van Ryan Syrell een prettige toevoeging is aan het retro klinkende ‘YWLGOML’. Het is een lekker album, met zoekende, soms pijnlijke en vaak ontregelende, andere keren weer wat optimistische songs. Goed en degelijk, zonder nu echt heel erg buiten de lijntjes te kleuren, maar met nummers als ‘Album for Ghosts’ of ‘TV Screen’ toch een terug grijpen op de sound van bands als Strawberry Switchblade met prima popliedjes en dat maakt dit album meer dan de moeite waard. Het einde is erg sterk met het erg mooie ‘Paper Flowers’ mooi met enige wanhoop en “Teapot#2” dat dan weer contrasterende is en juist hoopvol en de ontdekking dat Outer Spaces toch een doel heeft op deze aarde. Fijn vervolg op een mooie catalogus.
Outer Spaces – Glazing Globe
