STEENDAM – Lang was Gitta de Ridder onderweg voor haar nieuwe album. Met haar camper reisde ze door Europa om her en der materiaal op te nemen met plaatselijke muzikanten. Het album staat daarmee grotendeels in de verf en komt, na verwachting, uit in 2020 en is omgeven met grote plannen. Tijdens haar optreden bij Peter & Leni in Steendam stelde De Ridder een aantal van deze nieuwe gezichten voor, hoewel eigenlijk was het voor het gros van het publiek allemaal nieuwe gezichten, want nog nooit trad ze op in Steendam. Voor de enkeling die haar wel eens had gezien was ze de oude doos ingedoken en had ook een aantal van de fraaie liedjes van toen op haar setlist gezet. In haar eerste set lag de nadruk op het oude en in de tweede op het nieuwe. Haar verre reizen hadden ook nog een opmerkelijke outfit opgeleverd, want naast Nederlandse klompen, ook uitermate geschikt voor percussie, had ze een fraaie Baskische jurk aan om het Europese karakter van het nieuwe werk aan te geven. Onmiddellijk slaagde Gitta de Ridder er in op dit podium dat al zoveel moois heeft gezien te overtuigen met haar opening ‘No Words’. Daar zat ze overigens niet om verlegen, want elk nummer kreeg een spontane en inhoudelijke uitleg vooraf die op geen enkele manier afbreuk deden aan het optreden. Wel was te horen dat ze lang in Londen heeft gewoond, want het was nu en dan even zoeken naar de juiste Nederlandse uitdrukking. Die goede opening overtrof ze nog met het sterke ‘Wanderer’ en direct al een meezinger, hoewel nog niet van de hoogste moeilijkheid met ´Comfort Me´ een liedje over connectie en vaak het ontbreken daarvan, dat via een “Hallo”, werd gemaakt. De Ridder is een bekwaam songwriter en heeft veel kwaliteit in haar stem die ze nu en dan nog net wat meer nog mag aanzetten. Met de indeling van haar setlist zat ze vaak goed, maar het voor haar nichtje geschreven ‘Baby Darling Blue’ met muziekdoosje en a capella gezongen en het daarop volgende ‘Here’s The Plan’ met tikkende Metronoom kunnen beter uit elkaar worden gehaald. Beide liedjes zijn overigens, daar wel gescheiden van elkaar, terug te vinden op haar laatste album ‘For Everything A Season’, dat door middel van een EP per jaargetijde in de loop van een jaar bijeen kon worden gespaard in een verzamelbox. Haar eerste set, met al haar hits van toen, sloot ze af met het prachtige ‘Even If’. Nieuwsgierig naar nieuwe begon de tweede set toepasselijk met ‘To Wonder’. Een heerlijk singer-songwriter liedje met mooie folkinvloeden. Voor haar onderwerpen, soms duidelijk maatschappelijk betrokken, zoals het fantastische ‘Hypothetical You or I’, naar aanleiding van de Grenfell Tower ramp, maar nog meer over het gedachten goed dat de mensen in deze sociale huur flat, zo goedkoop mogelijk voor het oog van rijk Chelsea in Londen acceptabel moesten worden gemaakt. Een andere keer algemener met de zoektocht naar geluk met ‘Man of the Light’, of juist heel persoonlijk zoals de meezinger ‘All is Love’ voor het bruiloft van haar zus. Het mooie is dat Gitta de Ridder op het podium een open boek is. Is het triest, dan blinkt een traan, is het ondeugend, dan kijkt ze schalks en is het vrolijk dan lacht ze. Een mooie directe manier van communiceren. Met het erg mooie ‘The Wheel’ , het aloude ‘Victory’ en het vlotte ‘Traces of Gold’ was het helaas alweer voorbij. Geen kans voor De Ridder het podium af te komen. Een donderende ovatie dwong terecht het toegift van deze folky singer-songwriter af. Prachtig werd besloten met ‘Lie With Me’. Een heerlijke kennismaking of herintroductie met Gitta de Ridder.
Oude vrienden en nieuwe gezichten bij Gitta de Ridder
