STEENDAM – Wat is het Hebreeuws ook een mooie zangtaal. Orit Shimoni die opgroeide in Canada en woonde in Israel zong ‘Ha Kirkas’, vertaalt als ‘Het Circus’ op het einde van haar concert bij Peter & Leni in Steendam. Normaal schrijft en zingt deze Canadese in het Engels, maar je merkt aan alles dat dit nummer een nog veel diepere lading voor haar heeft. Commercieel misschien niet de meest verstandige set, maar hier moet de artieste echt meer mee gaan doen, want dit ligt toch heel dicht bij haar hart. Orit Shimoni is een intrigerende artieste. Al acht jaar is ze permanent ‘on tour’. Met drie setjes kleding in haar koffer, CD’s, een accordeon en een gitaar reist ze van stad naar stad. Her en der laat ze een voorraad kleding achter bij vrienden als ze wat nieuws heeft. Een permanente drang tot vertellen heeft haar in haar greep. Het bestaan als lerares werd opgegeven voor een leven als artieste met lege portemonnee in Berlijn. Een stad waaruit haar grootouders ooit voor Hitler en zijn trawanten moesten vluchten en waar zij nu terug keerde en die schuldige stad via liedjes en vrienden en door haar eigen herinneringen te maken tot een geliefde stad wist om te vormen. Het was een thema dat regelmatig terug kwam. Twee albums nam ze op in en over Berlijn, niet eens zo zeer over de oorlog, maar meer over haar relatie met die stad en de mensen er in. Veel van deze liedjes passeerden de revue, zoals het mooie ‘The Old Synagoque’, een lied dat ze niet in Berlijn kon schrijven, maar waarvoor ze terug naar Canada moest en het enige echte oorlogslied was. Het werd geen optreden over de oorlog, maar een optreden met nu en dan een schaduw en een diepte die verder ging dan een liefdesliedje. Een melancholie dat je permanent voelt. In elk liedje heeft Orit Shimoni veel te vertellen. Soms zelfs teveel. Juist in de liedjes die net wat robuuster zijn als ‘Nothing More’, ‘Farmers Daughter’ en ‘Happy Song’ en iets minder verhaal bevatten komt haar stem optimaal tot zijn recht en behoorden tot de mooiste van haar optreden. Veel van verhalende liedjes waren echter ook prachtig. Soms ongekunstelde liefdesliedjes, vaak met een twist als ‘Just Because’ en ‘If You Hope I’m Doing Fine’. Soms liedjes als ‘Smarter Than Me’ over een vrouw die wel er in slaagt op één plaats te blijven en er tevreden te zijn. Een afrekening met haar eigen drang tot reizen of ‘Jonathan’ over onschuld. Veel prachtige liedjes deze avond. Ongekunsteld. Het mooist die waar ze de accordeon bespeelde of met zeer subtiel loop gebruik extra lagen invoerde in haar zang. Loop gebruik uit het boekje als aanvulling en niet als doel op zich zoals in het andere hoogtepunt het fenomenale ‘Sadder Songs. Tussen de liedjes prachtige verhalen. Zal Orit Shimoni ooit haar rust en thuis vinden of tot in lengte van dagen de wereld afreizen en haar liedjes zingen en verhalen vertellen tot de plek waar ze is haar irriteert en ze verder trekt? Mocht ze dat doen, dan is ze het waard om gehoord te worden met haar prachtige liedjes. ‘I Haven’t Got a Clue’ is haar laatste liedje deze avond. Melancholisch, mooi en het antwoord op de vraag.
Orit Shimoni zingt ‘Sadder Songs’
