APPELSCHA – Nog voor Sophie ter Schure faam verwierf als onderdeel van The Lasses met Margo Merah samen, bracht ze als Sophie Janna al solo een album, ‘Laurels’ uit. Daarna was de aandacht vooral gericht op The Lasses, maar regelmatig is er tegenwoordig voor beide dames ook tijd om hun eigen ding te doen. Beide brachten een EP uit, voor Sophie Janna het schitterende ‘Wide World’ en kun je ze ook regelmatig solo op het podium aantreffen. Sophie Janna was afgereisd naar Appelscha voor een optreden in het Kunstcafé dat zich in korte tijd heeft bewezen als volwaardig podium waar boeiende namen uit binnen- en buitenland prachtige muzikale ontmoetingen verzorgen. In dat lijstje past Sophie Janna volledig met een geslaagd optreden. Direct heel intens en heel gevoelig bracht de zangeres, die over heel de wereld woonde na het bespreken van haar mode keuzen voor het optreden, de traditional ‘Shule’. Sophie ter Schure werd ooit gegrepen door de traditionele Ierse en Britse folk en op haar debuut album heeft ze dan ook vooral traditionals opgenomen die haar aanspraken, zonder zich te diep door opvattingen in de muziekrichting te laten beïnvloeden over wat wel en niet kan. Haar optimistische en wellicht indertijd naïeve kijk heeft zich uitbetaald. Nummers die in het genre als uitgekauwd werden beschouwd blies ze nieuw leven in en sindsdien heeft ook de Americana haar beïnvloed, zoals duidelijk merkbaar was in het openingsnummer, waar ze een veramerikaanste versie bracht. Nieuw in haar aanbod is ‘Make it Your Own’ en dat is een prachtig gevoelig nummer dat ze zelf schreef. Een vriend kwam te overlijden, waarbij ze eigenlijk de kans had gemist voor een vaarwel. Een spreuk op zijn Whats-App greep ze aan om dit nummer te schrijven als oproep om als je wat wilt, het ook te doen voor het te laat is. Een prachtige integere en gemeende song. Instrumentaal had Sophie Janna verschillende verrassingen bij zich. De gitaar werd voor ‘Wide World’ weggelegd voor de ‘Shruti Box’. Een erg mooi nummer, een bijzonder fraai instrument, waarbij de aandacht voor de juiste setting zo nu en dan de zang beïnvloedde. Een heerlijk trage song. De zangeres grossiert in die fraaie kleine nummers. ‘Nightfall’ was ook één in die categorie. Eigenlijk elk nummer kreeg een uitgebreide introductie, ‘Nightfall’ is over hoe in Texas eigenlijk de regen de grond niet bereikt. Haar aankondigingen zijn prima, maar ook zelf onderkende ze op een gegeven moment dat ze wel erg veel vertelde en meer malen met het publiek in gesprek ging en dat dat dan we wel ten koste ging van het aantal nummers in vooral de eerste set. In de eerste helft had ze bijvoorbeeld maar zeven liedjes in toch bijna een uur. De kwaliteit vergoede dan weer veel. Een schitterende a capella uitvoering van de traditional ‘Grey Funnel Line’ imponeerde, waarbij langrazende motoren de golven verbeelden. Het erg gevoelige en weemoedige ‘Here Now’ was fantastisch mooi en ook het afsluitende ‘Horo Johnny’ met de Bodhrán en een verhaal over en verloren liefde was iets vlotter, maar ook erg beklijvend. Na de pauze opende ze met ‘Peggy Gordon’ en song die al jaren niet op haar setlist had gestaan en ook iets zoekende werd gebracht, maar dat droeg mooi bij aan de gevoeligheid. ‘Starlight’ volgde over de sterrenhemel en kamperen, wat mooi fragiel werd gezongen, waardoor onze nietigheid in het grote universum werd benadrukt. Prachtig volgde haar laatste single ‘Thistle’ een pleidooi voor bloemen en aandacht voor het klimaat, mede beïnvloed door de geboorte van haar zoon en een oproep aan de bloemen dat waar de mensen in gebreke blijven om goed voor het klimaat te zorgen, de natuur hopelijk zelf dat kan regelen. Als eerbetoon aan Anais Mitchell werd ‘Shenandoah’ gebracht. Via de heel fijn gebrachte traditional ‘The Lea Rig’ met de duimpiano was ‘Diamond Joe’ iets meer uptempo. Meezingen in de folk is een must. Dat kwam al een aantal keer langs, maar ook in het slotnummer ‘What You Do With What Youve Got’ van Si Kahn bleek Appelscha zoetgevooisd. Het was een heerlijk spontaan optreden, besloten met als toegift een a capella traditional. Onbekommerd en in het moment vertelt en zingt Sophie Janna haar gevoelige en melancholische liedjes. Volstrekt geloofwaardig was dit een heel eerlijk en puur optreden. Het volgende om naar uit te kijken bij deze zangeres is weer in The Lasses verband, want in het najaar verschijnt een nieuw album. Een prachtige middag met een lach en en een traan. Genieten kan ook zonder decibellen en vuurwerk.
Oprechtheid is troef bij Sophie Janna
