GRONINGEN – De concert organisator stond verlekkert te luisteren. “Als die in 2025 terug komt, dan wil ik hem ook hebben! We moeten maar even praten.” De teerling lijkt geworpen voor een toer in de toekomst, maar eerst stond Jerry Leger samen met zijn Situation in Spot / De Oosterpoort voor een late middagshow tijdens Rhythm & Blues Night in Groningen. Jerry Leger & The Situation is al jaren een geregelde gast op roots podia en de zalen waar ze een goede verhalen verteller kunnen waarderen. De Canadees bracht recent zijn nieuwe album ‘Donlands’ uit, de opvolger van het fraaie ‘Nothing Pressing’ en kwam dat op zijn kenmerkende wijze in Groningen verkopen.
‘Donlands’ is alweer het veertiende album van de Canadees. Hij debuteerde in 2005 met ‘Jerry Leger & The Situation’ en bracht in totaal 8 solo albums uit, 3 met Jerry Leger & The Situation en de rest met een aantal zij projecten. Leger geniet faam als songwriter. Geprezen door collega songwriters krijgt hij ook in de pers de nodige aandacht. Het bleef niet onopgemerkt bij de Cowboy Junkies die hem contracteerden op hun platen label. Jerry Leger is een fervente reiziger die zijn muziek het liefste persoonlijke aan de man brengt. Wat dat betreft wil hij het gesprek met elke concert organisator wel aan.
Dat Jerry Leger boeken een goed idee is bleek wel op Rhythm & Blues Night, hoewel de drukke omgeving met veel passerende mensen onderweg van het ene concert naar het andere optreden en mensen die nog binnen kwamen om aan het R & B Night avontuur te beginnen niet ideaal was voor zijn luisterliedjes. Zijn optreden met op bas Dan Mock, op drums Kyle Sullivan en de Duitse gitarist Julian Müller op gitaar als The Situation, begon rustig en ingetogen met het mooi verhalende ‘Sort Me Out’, waarna het gelijk erg mooi verder ging met ‘I Was Right to Doubt Her’. Dat nummer was iets meer uptempo, maar echt heel vlot wordt het bijna nooit bij Jerry Leger. Het zijn beschouwingen, vertellingen vol nostalgie, weemoed, verdriet en onbarmhartige conclusies, gebracht op een ongehaaste manier met nu en dan een scheut zelfspot. Zijn liedjes hebben dan geen haast, hij slaagt er wel in ze een mooie opbouw te geven en ook zijn setlist steekt prima in elkaar. Het trage ‘I’ll Stay’ kreeg een mooi vervolg in ‘Three Hours ahead of Midnight’ dat gedurende het liedje langzaam weer het tempo omhoog bracht. Het midden deel was prachtig. De introducties van de liedjes waren nauwelijks inhoudelijk, maar werden vaak aan iets of iemand opgedragen. ‘Flower & Dirt’ droeg Leger op aan Hank Williams Sr. Een prachtige song over iemand die meent dat hij het vuilnis in de relatie is en de partner de mooie bloem. Moeiteloos bleef de Canadees op dit hoge niveau, maar ‘Wounded Wing’ was duidelijk scherper en steviger en met ‘You Carry Me’ werd de grens tussen roots muziek en Rock & Roll overschreden, maar het heerlijke talmende ‘I Need Love’ was dan weer folky Americana. De stem van Leger is typisch. Direct besef je, als je hem vaker hebt gehoord dat hij op het podium staat en voor je zingt, nog voor dat je hem ziet. Regelmatig werd hij meerstemmig ondersteunt door de rest van de band, bijvoorbeeld ‘Out There like the Rain’ en met ‘Slow Night’ eindigde het rustige deel en met het oppeppende ruigere ‘Kill With Kindness’ ging het slotgedeelte in. Hiervan had hij een speciale gast. De Duitse zangeres Suzan Köcher, die samen met Julian Müller speelt in Suprafon, vormde zijn vocale compagnon voor het einde van het concert, te beginnen in het rustige tweestemmige ‘Stay Long’ dat fraai steeds meer urgentie kreeg. Het prachtige ‘Have You Ever Been Happy’, en daarna het over de muziek industrie gaande en steeds indringender wordende ‘Factory Made’ dat een prachtig einde voor deze show betekende. In alle drukte van het festival kon je even helemaal opgaan in de wereld van Jerry Leger. De sfeer die hij schept is uniek en wat een mooie songwriter en een echte troubadour.