Aan ambitie geen gesprek bij Olivia Awbrey uit Portland in de Verenigde Staten. Voor de promotie en de droom heeft ze haar baan opgezegd om haar debuutalbum ‘Dishonorable Harvest’ te promoten met een reeks concerten in de Verenigde Staten en in Europa ligt de nadruk vooral op de Britse eilanden. Daar zal ze komend jaar veel optreden. Het album zelf heeft ook de nodige ambitie. Een thema album over een vrouwelijke revolutie. Het verhaal is geplaatst in de micro kosmos van een museum, maar de boodschap is veel breder. Het album is een kritische kijk naar de maatschappij, maar ook een kritische blik op hoe Awbrey als lesbische feministische songwriter zelf in het leven staat en wat haar rol is. Awbrey brengt haar verhaal in een stijl waarin ze nu en dan tegen de folkrock leunt en een nummer later weer veel dichter tegen de punk zit of juist meer pop bevat. Art-Rock is de term die de zangeres er zelf aan geeft. Het album is met twee verschillende begeleidingsbands deels opgenomen in Portland, deels in Londen in Groot Brittannië. Dat is te horen in haar sound die soms erg Brits aandoet. Hoewel ze nu de grote muzikale duik neemt, is Awbrey geen onbekende in de muziek. Ze maakte deel uit van verschillende bands en bracht daar ook platen mee uit. Met ‘Fight or Fight’, haar uitstekende zeven nummers lange EP uit 2017 kwam de focus te liggen op haar eigen werk. De opener ‘Geolocation’ maakt onmiddellijk duidelijk dat de gitaar van Awbrey beeldbepalend is met daarbij mooie synths. Een fijn nummer waarin de riffs prima zijn, maar in het punky ‘Pick The Locks’ doet ze daar nog een tandje boven op. In ‘Advanced State of Decay’ klinkt het alof er een Brits gitaarbandje uit de vorige een staat, maar dit blijkt dan een nummer opgenomen in Portland. Een mooi energieke song. Haar folky singersongwriter kant komt veel meer naar voren in ‘Changing Planes’ dat een prettige en rustige liedje is voor het een steeds meer verbitterde ondertoon krijgt in een soort van berusting. Het geeft maar aan dat Awbrey niet alleen die lekkere gitariste is, maar ook een zangeres die in de klankkleuren van haar stem veel emotie kan meegeven. Het tempo gaat nog verder omlaag in het prachtige ‘Is Anyone Left’, wat een heel klein, maar erg mooi nummer is. Dat vervolgt in het mooie instrumentale ‘Dishonorable Harvest’ met prachtig strijkwerk van cellist Jon Clayton en violiste Margareth Wehr. Het is overigens onduidelijk hoe precies de volgorde is van het titelnummer en ‘Is Anybode Left’, want de twee versies die beschikbaar zijn verschillen op dit punt. Prachtig is ‘I Thought It Was You’ dat aanvankelijk hoopvol begint, maar dan ingetogen rockend de teleurstelling verwoord. Het is inderdaad een album dat soms een somber wereldbeeld schetst, maar ook in dit nummer prachtig gitaar werk. Het omslag komt in het geweldige ‘Woman in Jeans’, wat strijdbaarder klinkt. Dat zet zich door op de rest van het album, met een soort van happy end. ‘Dishonorable Harvest’ is een fijne kennismaking met Olivia Awbrey die wellicht ook nog deze kant opkomt, want er zijn plannen voor de rest van Europa.
Olivia Awbrey – Dishonorable Harvest
