GRONINGEN – Als je wilt dat er iets veranderd, dan zul je zelf de katalysator van die verandering moeten zijn. Dat is in grote lijnen de boodschap van de Duitse singersongwriter Oclaire tijdens diens debuut in Groningen op zijn eerste tournee door Nederland. Achter Oclaire gaat Dennis Specter Green uit het centraal gelegen Duitse plaatsje Marburg An Der Lahn in de deelstaat Hessen schuil. Stipt op het afgesproken uur betrad de jonge singersongwriter het podium om zijn set direct te openen met een statement. ‘Sadness is just a Point of View’ was een duidelijke stellingname en zorgde voor een robuuste opening van de bijdrage van Oclaire aan een geslaagde muzikale avond. Dat liet de oosterbuur volgen door het net wat rustigere ‘Mother’. Oclaire is een strummende singersongwriter die potig zijn instrument bespeeld en een even vigoreuze zangstijl heeft. Niet iemand die rustig op een stoel gezeten zijn liedjes speelt, maar meer als een rockartiest het hele podium gebruikende zanger. Hij duikt in zijn liedjes. Rockt over het podium en heeft een prettige open stijl. Zijn liedjes introduceert hij al spellende op zijn gitaar. Dat werkt over het algemeen heel goed, maar met zo’n stevige stijl van gitaar spelen moet je wel opletten niet te overstemmen wat je te vertellen hebt. Gelukkig waren de introducerende woorden bij het draaipuntnummer van Oclaire luid en duidelijk. ‘Man in The Sea’ gaat er over dat hij een aantal jaren geleden zat te wachten. Te wachten op degene die hem bij de hand zou nemen en door het leven zou leiden. Die zaken zou veranderen. Een gids. Tot hij zich realiseerde dat die er niet is. Dat je zelf aan moet pakken om de boel in beweging te krijgen. Dat als je maar in je veilige omgeving in Marburg An Der Lahn blijft zitten je nooit zult optreden in Groningen en dus kwam Oclaire zelf in actie en schreef er een prachtig lied over dat hij stevig wist te brengen. Zelfspot was er in ‘Finch, The Drunken Sailorcat’. Op een zelfontdekkingsreis in de bossen van Canada ontmoette hij de vrouw van zijn dromen. Om haar te overtuigen van zijn liefde, cancelde hij zijn vlucht terug naar Duitsland en vertrok haar achterna richting Alaska en schreef dit lied om haar, te vergeefs, te overtuigen dat ze voor elkaar bestemd waren. In verschillende liedjes gebruikte hij de Loop. Een mooie aanvulling, maar omdat een aantal terugspeelmomenten eerder en elders waren opgenomen, klonken ze heel anders en ook het gebruik kan nog wat soepelder worden. Desondanks was na het afsluitende ‘In The End’ de interesse gewekt in deze open Duitse songwriter die vorig jaar met ‘Way Home’ zijn eerste album uitbracht met zijn wijze levenslessen en potige stijl die hem in laatste nummer een snaar kosten.
Oclaire promoot actie in zijn liedjes
